Sterk verhaal, maar ontzettend langdradig

Deze recensie is een redactionele bespreking van de eerste editie van Onder mijn huid (2013).

Onder mijn huid  is het tweede boek dat Marijke Verhoeven (Groningen, 1967) heeft geschreven. Net als haar eerste titel, Onder invloed  (2012), is het uitgegeven door Elikser Uitgeverij.

In Onder mijn huid  zit het Julia allemaal niet mee want haar dochter, die ontzettend wordt gepest op school, besluit op eigen initiatief bij haar vader (Julia’'s ex) te gaan wonen. Julia vindt dat ze gefaald heeft als moeder, en die gedachte laat haar niet met rust. Op haar werk is ze ontzettend druk, maar ze kan haar hoofd er niet bij houden en maakt domme fouten. Haar nog getrouwde minnaar Mike houdt zich niet aan hun afspraken en gedraagt zich vreemd. Dan ontmoet ze Mike's broer Connor, een aardige, rustige man die ze graag als gezelschap heeft.

Wanneer blijkt dat Mike zich met louche zaken bezighoudt, raken Julia en Connor verstrikt in een web vol leugens. De duistere wereld waar zij in worden getrokken bezorgt hen nare verrassingen. Dan verschijnt er een nieuw personage ten tonele, iemand die Julia beter niet had kunnen ontmoeten...

Onder mijn huid  is op zich een sterk verhaal, maar het is ontzettend langdradig. Het boek bevat 666 pagina’s, waarin een hoop scènes wat zijn ingedut. Het verhaal wordt verteld vanuit Julia, een sterke vrouw die niet altijd even geloofwaardig handelt. Julia worstelt erg met haar gevoelens, wat de auteur goed en doeltreffend weet over te brengen. De schrijfster zorgt voor afwisseling door vanuit een tweede, in het begin nog onbekende, personage te vertellen. Deze persoon maakt er een gewoonte van bijna al zijn zinnen achter elkaar te herhalen, maar dan in een andere woordenvolgorde, wat niet erg prettig leest. De auteur probeert waarschijnlijk de ernst van zijn gevoel te laten doorschemeren, maar haalt zo de vaart uit het verhaal.

Onder mijn huid  speelt zich af in Nederland, Denemarken en Engeland. Een aangenaam afwisselend decor. De schrijfstijl van de auteur is erg prettig en, ondanks de langdradige scènes, zeker vlot te noemen. Als Marijke Verhoevens volgende boek wat compacter wordt, dan wordt het er zeker een om naar uit te kijken.