Goed voor een lach en een traan

Een man en een vrouw stappen samen, met handboeien aan elkaar geketend, van het balkon van een chic hotel. De pers is er als de kippen bij als de vrouw Claire Stevens blijkt te zijn, een bekende zangeres en ex-boegbeeld van de popgroep Misery Loves Company, oftewel MLC. Het lijkt op een dubbele zelfmoord, maar Emil Torck, Claires voormalige collega bij MLC, gelooft dat niet. Hij en anderen nemen ons mee naar de beginjaren van de band en naar een steenrijke en jaloerse afgewezen minnaar, Simon Bresselinck.

Jonathan Sonnst, een negenentwintigjarige leraar uit het Oost-Vlaamse Eeklo, heeft in vijf opeenvolgende thrillers een heel eigen stijl ontwikkeld. Zijn personages en scènes zijn altijd een tikje over de grens van wat het gezonde verstand kan aanvaarden. Dat is het handelsmerk van Sonnst, en maakt van Exit een vermakelijk boek. Af en toe is het evenwel iets te veel van het goede. Een persoon als Simon Bresselinck wordt bijvoorbeeld wel heel eenzijdig als smeerlap voorgesteld. Daarnaast vind je in Exit gelukkig ook literaire kwaliteiten, in de vorm van een parallel tussen de zangeres Claire en de dichteres Edna St Vincent Millay, voor wiens liefde ooit twee broers duelleerden. Beiden overleden aan hun verwondingen. Het zou tragisch zijn mocht het niet ook iets lachwekkends hebben. Je merkt het: Exit is een prijzenswaardige Vlaamse thriller, goed voor een lach en een traan.