Treffend

"De laatste man die rechtop staat, heeft gewonnen." Dat geldt zeker in de achtergestelde, veelal zwarte, wijken van Washington DC, waar twee bendes een eeuwige strijd voeren om de heerschappij, nu zo goed als vaststaat dat ex-kopman Granville Oliver de gevangenis niet meer levend zal verlaten. Privé-detective Derek Strange wordt ingeschakeld om getuigen te vinden ter verdediging van Oliver, in de hoop een doodstraf te kunnen omzetten in levenslang.
Pelecanos beschrijft op treffende en ontluisterende wijze het leven in de achterbuurten van dealers en wapenhandelaars, corrupte agenten, jongens van dertien die gerecruteerd worden om de wacht te houden, mannen en vrouwen die proberen zich buiten het geweld te houden en anderen die tot inzicht komen maar niet uit de spiraal van geweld geraken. Kortom, het leven zoals het is in de achterbuurt. Daarbij verdwijnt de oorspronkelijke verhaallijn grotendeels naar de achtergrond, maar storend is dit niet.

Minstens even belangrijk is de kritiek die Pelecanos, bij monde van Strange, uit, op politici, bijvoorbeeld, die ageren tegen geweld in Hollywoodfilms, maar de wapenindustrie de vrije hand laten (ik vraag me af wat kersvers gouverneur Schwarzenegger daarop te zeggen heeft, maar dit geheel terzijde). Kritiek ook op de doodstraf, die door de overheid wordt voltrokken tegen de wil van het volk in, of op de vooroordelen die leven tussen blank en zwart binnen eenzelfde stad. Die randverhalen en discussies zijn de sterkhouders van Soul Circus.

Ooit lag Het fatale schot van Pelecanos klaar op m'n nachtkastje. Toen kwam het er wegens tijdsgebrek niet van. Ik denk dat ik hem toch nog eens zal moeten opzoeken.