Mooi en indrukwekkend

Als haar achttienjarige broer Justin overlijdt, voelt Rêve zich schuldig. Zij had hem immers overgehaald om mee te gaan naar het feestje én om een pilletje te nemen. Als Justin niet binnenkomt op het feestje, omdat hij geen identiteitsbewijs bij heeft, besluit Rêve hem te laten vallen en te gaan feesten. Het is de laatste keer dat ze haar broer zal zien.

Haar ouders pakken het leven weer op alsof er niets gebeurd is. Haar vader doet haar werk als vertaler, haar moeder stort zich op het AZC. Rêve zit erg met de dood van haar broer in de knoop en weet niet wat ze met zichzelf aanmoet. Uiteindelijk besluit ze waar haar broer voor aan het strijden was in daadwerkelijke daden om te zetten: ze meldt zich aan bij het leger. In het leger leert Rêve alles over kameraadschap en klaarstaan voor je maten. Als ze noodgedwongen terug naar Nederland moet, knapt er op een gegeven moment iets bij haar.

Ik vond de schrijfstijl van dit verhaal heerlijk. Het las erg makkelijk weg. Dit terwijl de thema's die in dit boek behandelt worden allesbehalve licht zijn. In het begin moest ik nog erg in het verhaal komen, maar eenmaal een pagina of 20 verder zat ik in het verhaal en kon ik moeilijk stoppen met lezen. Roanne van Voorst heeft het boek opgedeeld in drie delen, het eerste over het leven na de dood van haar broer Justin, het tweede deel over haar tijd in het leger en het derde deel over haar tijd na het leger. Het eerste deel is erg mooi geschreven; je voelt mee met het verdriet en het onbegrip van Rêve. In deel twee en drie zit meer actie, waardoor je er erg snel doorheen gaat, maar alsnog worden gebeurtenissen en emoties erg beeldend opgeschreven.

Ik geef dit boek 4*, omdat de zware thema's erg mooi beschreven zijn. Het boek leest makkelijk weg, maar eenmaal uitgelezen blijft het toch nog even in je hoofd rondspoken.