Een mooie roman met zeer uitgebreide beschrijvingen van geuren

De flaptekst wekte mijn interesse
Een tijdje geleden ontving ik van Xander Uitgevers een mail met de vraag of ik De dochter van de parfumeur wilde lezen en recenseren. De achterflap sprak mij direct aan, want 1. ik ben dol op parfums, 2. ik houd van Parijs en 3. ik houd van Italië. De combinatie van deze drie dingen in één boek leek mij interessant en echt iets voor mij. Zodoende viel een paar dagen later dit mooie boek bij mij op de mat.

Het begin pakte mij niet
Echter toen ik eindelijk de tijd had om in het boek te beginnen pakte het mij niet. Het begin sprak mij niet aan en ik vond de wisseling van personages soms te vloeiend in elkaar overgaan dat ik soms niet doorhad over wie ik nou aan het lezen was. Dat was niet het enige dat ervoor zorgde dat ik er niet direct goed inkwam, maar dat andere punt kan ik mijn vinger niet goed op leggen. Ik denk dat het was omdat ik het moment van het verhaal waar ik mij in bevond nog niet interessant genoeg vond, maar het was wel essentieel voor de rest van het verhaal. Ook twijfel ik over waarom het boek De dochter van de parfumeur heet, gezien haar grootmoeder een veel grotere rol speelt.

Maar toen vertrok Elena naar Parijs
Gelukkig bleef ik doorlezen, want vanaf het moment dat Elena dankzij haar beste vriendin Monique naar Parijs vertrekt wordt het interessant. Vanaf toen bleef ik lezen en wilde ik het boek eigenlijk niet meer neerleggen. Ik was nieuwsgierig naar of Elena ooit achter de formule van het Perfecte Parfum dat haar voorouder ooit had gecreëerd zou komen en ook naar hoe haar relatie met Cail – die zo zijn eigen problemen heeft – zou ontwikkelen. Elena’s talent voor het ontwikkelen van parfums op maat zorgde voor leuke en interessante momenten en ook de bijpersonages waren leuk om te leren kennen.

Voor liefhebbers van Santa Montefiore
Op een sticker op het boek staat dat De dochter van de parfumeur geschikt is voor liefhebbers van boeken van Sata Monefiore, maar dat kan ik helaas niet bevestigen. Om de simpele reden dat ik nog nooit een boek van Santa Montefiore heb gelezen. Maar als je van parfum houdt, en dan vooral ook uitgebreide beschrijvingen van geuren en essences dan is dit een goed boek voor jou. Dit boek is zeker ook leerzaam, want ik wist niks van het maken van parfums en heb nu toch wel een zekere basiskennis.

Uniek
Iets unieks in dit boek is dat boven elk hoofdstuk een geur centraal wordt gesteld waarvan je de betekenis kunt lezen. Al deze geuren komen ook terug in een lijst die je terug kunt vinden achterin het boek. Het kan leuk zijn voor de echte geurliefhebbers, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik er elk hoofdstuk compleet overheen heb gelezen. Als het er niet was geweest had ik het dus ook prima gevonden. Maar het was zeker niet storend en denk dat het voor specifieke lezers wel van toegevoegde waarde is. Wel vond ik het binnenwerk van het omslag erg leuk doordat de rozenblaadjes van de cover – die erg goed passen bij het verhaal – daarop terugkomen.

Conclusie
De dochter van de parfumeur is een mooie roman met zeer uitgebreide beschrijvingen van geuren. Hoewel het begin mij niet direct pakte, wilde ik het boek niet meer neerleggen vanaf het moment dat Elena naar Parijs vertrok. De zoektocht naar het Perfecte Parfum dat ooit door haar voorouder was gecreëerd is erg interessant en verliep voor mij zonder voorspelbaar te worden. Ook Elena’s relatie met Cail, die worstelt met zijn eigen problemen, is interessant en alles behalve het standaard zoetsappige liefdesverhaal. Hoewel ik wel houd van zoetsappigheid is het hier juist heel passend dat hun relatie op deze manier verloopt. Al met al is het boek dus zeker leuk om te lezen.

Deze recensie stond al eerder op Reviews & Roses
(www.reviewsandroses.nl)