Susans verhaallijn is heerlijk

Smaakt naar meer
Eindelijk had ik tijd om Laat me jou zijn van Petra Kruijt te lezen. In oktober won ik het voorproefje van Laat me jou zijn en dit voorproefje smaakte naar meer. Tijdens de bloggersborrel die tevens als boekpresentatie diende voor Laat me jou zijn ontving ik ook direct het boek en gezien Petra Kruijt aanwezig was liet ik ook de kans om het boek direct te laten signeren niet aan mij voorbij gaan. Nu eindelijk, weet ik hoe het verhaal verder gaat en afloopt en zal ik mijn mening hierover delen met jullie.

Twee perspectieven
Door het voorproefje had ik al direct een indruk van het boek. Ik gaf aan dat ik wat lastig vond in het verhaal te komen doordat het begin, dat vanuit het oogpunt van Lisan is, wat chaotisch overkwam, maar dat dit eigenlijk ook wel weer bij haar schizofrene persoonlijkheid past. Maar het verhaal wordt niet alleen vanuit Lisan verteld, het wordt namelijk ook verteld vanuit het oogpunt van haar vier jaar oudere zus Susan.

Sterke karakterontwikkeling
Hoewel het verhaal voor mijn gevoel op bepaalde punten iets inkakte, en ik soms bepaalde gebeurtenissen te plotseling in elkaar over vond gaan, vind ik de karakterontwikkeling erg sterk. Lisan hecht niet genoeg waarde aan wat ze kan en wie ze is, en dit wordt duidelijk uit het feit dat ze zich altijd voordoet als iemand anders. Een voorbeeld hiervan is dat ze altijd een andere naam op haar koffiebeker bij Starbucks laat zetten, maar ook uit het feit dat ze maar al te graag in de voetsporen zou willen treden van Susan die alles voor de bakker heeft.

Susans verhaallijn is heerlijk
Maar Susan denk er anders over dan Lisan, want Susan beseft plotseling dat het ook heel anders kan en besluit haar baan op te zeggen, haar vriend aan de kant te zetten en te emigreren naar San Fransisco. Uiteindelijk moet ik wel eerlijk bekennen dat ik Susans verhaal het meest interessant vond. Het ging niet over de weg naar de top, om het te maken, maar juist om haarzelf te vinden en te zien wat haar gelukkig maakt zonder te doen wat anderen van haar verwachten. Haar belevenissen in San Fransisco, en met haar nieuwe vrienden, waren heerlijk en ik keek na elk stuk van Lisan – ze komen om en om aan het woord – weer extra uit naar het stuk van Susan.

Elk hoofdstuk een maand
Origineel vind ik dat niet elk hoofdstuk gewoon een hoofdstuk is. De hoofdstukken zijn weliswaar iets langer, maar heeft duidelijk betekenis doordat elk hoofdstuk voor een maand staat en wat er in die maand gebeurt. Ook vond er een stuk herkenning plaats doordat ze bijvoorbeeld films en liedjes noemde in het verhaal die ikzelf ook ken en het feit dat de hoofdpersonen in dezelfde leeftijdsgroep zitten als ik. Het einde is uiteindelijk verrassend, want ik had aan het begin van het verhaal totaal niet gedacht dat het zo zou gaan eindigen.

Conclusie
Hoewel voor mijn gevoel hier en daar het verhaal even wat inkakte, met name in de verhaallijn van Lisan, vind ik Laat me jou zijn een heerlijk boek! De karakterontwikkeling is sterk doordat zowel Lisan als Susan het plotseling over een andere boeg gooit en we zien hoe ze daarmee omgaan en zichzelf ontwikkelen. De personages zijn daarmee enorm goed uitgewerkt. De achterliggende gedachte van het boek vind ik ook prachtig, en natuurlijk kun je in Laat me jou zijn ook heerlijke humor en wat romantiek vinden. Je hebt Laat me jou zijn in een mum van tijd uit. Als laatste toch ook nog even een compliment voor de cover, want: wauw! Ik zei het al eerder bij het voorproefje, maar; waar koop ik dat rokje?!

Deze recensie verscheen eerder al op Reviews & Roses
(www.reviewsandroses.nl)