Heerlijk voor tussendoor

Blogtour
Ik had het boek Finding Audrey al een paar keer voorbij zien komen voordat ik de vraag kreeg of ik mee wilde doen met de blogtour van de vertaling: Niet te filmen! Ik was al tijden van plan één van de chicklits te lezen van Sophie Kinsella, maar het was er nog altijd niet van gekomen. Nu is er dus Niet te filmen!, het eerste young adult boek van Sophie Kinsella. Ik wist niet goed wat ik er van moest verwachten dus ging ik er met vrij lage verwachtingen aan beginnen. Wat vind ik van Niet te filmen! nu ik het uit heb?

Actie!
De eerste pagina’s begonnen eigenlijk heel erg leuk met een actievolle scène. En met actie bedoel ik een hysterische moeder die de computer van haar zoon het raam uit wil flikkeren. Hierdoor zit je direct goed in het verhaal, ook al ken je de personages nog niet. Je merkt direct dat dit een leuk verhaal gaat worden doordat de schrijfstijl meteen al ontzettend leuk is en ze heel grappig uit de hoek kan komen. Soms heb ik het, als ik een hele dag lees, nodig om het boek even aan de kant te leggen. Hier had ik bij Niet te filmen! geen last van. Het leest zo makkelijk door dat je het in een dag uit kunt lezen zonder te stoppen.

Als een film
Op een gegeven moment begon Audrey met het filmen van haar documentaire en lazen we het verhaal niet meer als een boek, maar als een filmscript. Het las in het begin niet heel prettig waardoor ik bang was dat ik mij aan die stukken in het hele boek aan zou gaan irriteren, maar ik wende er eigenlijk best wel snel aan. Door dat soort hoofdstukjes vlieg je eigenlijk ook door het verhaal heen omdat die filmscriptjes veel sneller lezen dan een complete pagina met tekst. Niet alleen door de filmscripts, maar ook door de manier van vertellen lijkt het echt net alsof je een film voor je ziet en het boek uit scènes bestaat.

Interessant en hilarisch
Niet te filmen! is een interessant verhaal over een meisje met een angststoornis naar aanleiding van een gebeurtenis waar we eigenlijk niet zoveel over te weten komen. Is dat erg? Nee. Het is echt een verhaal dat draait om het hebben van een mentale ziekte en de weg naar herstel. Dit alles wordt omhult door een gestoorde, maar hilarische gezinssituatie en ook een nieuwe liefde komt om de hoek kijken. Waar ik verliefd op werd? Dat lieve, schattige broertje van Audrey: Felix. Wat een hilarisch mannetje is dat.

Ook geschikt voor non-young adults
Hoewel ik de laatste tijd verknocht ben aan New Adults doordat die hoofdpersonen over het algemeen dichter in de buurt zitten van mijn eigen leeftijd, heb ik erg genoten van dit boek met een overwegend jongere hoofdpersoon. Ik kon mij goed verplaatsen in Audrey en moest ook vaak terugdenken aan toen ik zelf jong was (oké, dat klinkt dramatisch, ik bedoel ‘jonger’ dan ik nu ben) en nog thuis woonde samen met mijn broertje. Nou was mijn moeder wel iets minder hysterisch, maar ik herken sommige onzekerheden van de ouders in het boek wel. Dit maakte dat ik het boek echt beleefde.

Conclusie
Niet te filmen! is een leuk boek voor de young adults onder ons, maar is ook erg leuk voor diegenen die niet meer in die leeftijdscategorie vallen. Met mijn vijfentwintig jaar kon ik mij nog prima inleven en ik denk dat ook moeders dit een erg leuk boek zullen vinden doordat de ouders ook duidelijk aan bod komen in het boek. Het boek leest als een film door de stijl waarin het geschreven is en is uniek door delen van het verhaal als filmscript neer te zetten. Niet te filmen! is een interessant verhaal over een meisje met een angststoornis, maar ook een luchtig en soms hilarisch boek. Heerlijk om tussendoor te lezen en uit voordat je er erg in hebt.

Deze recensie verscheen eerder al op Reviews & Roses
(www.reviewsandroses.nl)