Hollow City - Ransom Riggs

Ik vond miss Peregrine’s Home for Peculiar Children helemaal te gek, dat was denk ik wel duidelijk. Een extreem origineel verhaal, de fantastische schrijfstijl, de foto’s… Ik heb alle drie de delen, dus dit was zo’n fijn geval van het boek wegleggen en meteen het vervolg openslaan. Wat ik dan ook heel erg fijn vond is dat het verhaal meteen verderging vanaf het punt waarop deel 1 eindigde. Er werd ook niet te veel van het vorige boek herhaald, waardoor ik niet iedere keer dingen hoefde te lezen die nog vers in mijn geheugen zaten, aangezien ik het eerste boek net uit had. Ik kan me trouwens wel voorstellen dat het dan lastig is om in het verhaal te komen als er veel tijd zit tussen het lezen van de boeken, want er was echt geen terugblik. Maar goed, daar had ik dus geen last van.

Het eerste deel was vooral ontdekken. Je leerde de wereld van de peculiars kennen, de spanning werd langzaam opgebouwd en BOEM, daar was de cliffhanger. Het tweede deel, daarentegen, is één groot avontuur. Wat ik ook heel sterk vond is dat de eerste paar hoofdstukken al spannend waren. De kinderen werden achtervolgd door de wights, en mijn hart bonsde echt als een gek. Wat ik echt geniaal vond is dat ze daarna de peculiar animals ontdekte. Ik had me dat toevallig al afgevraagd tijdens het lezen van deel 1: Zijn er bijzondere dieren? Daar dus het antwoord.

Het viel me op dat er wat minder foto’s in het boek zaten dan in het vorige, maar dat was eigenlijk helemaal niet erg. Ransom Riggs weet alles heel goed te beschrijven, zonder dat het gaat vervelen. Die foto’s zijn leuk, en ze horen echt bij het boek, maar eerlijk is eerlijk: eigenlijk zijn ze natuurlijk niet nodig. Maar het is gewoon leuk, en het ziet er geheimzinnig uit, en het helpt toch een beetje om je nét een wat beter beeld te vormen. Er komen zulke rare dingen voor in dit boek, dat je het soms gewoon even voor je moet zien, omdat het anders zo raar is dat je hersenen er geen plaatje bij kunnen vinden. Soms dan, hè.

Je hebt soms van die momenten, dat je je aandacht gewoon even niet bij een boek kunt houden. Dat ligt dan helemaal niet aan het boek, maar gewoon aan je humeur. Dat was dus bij dit boek het geval. Helaas. Vooral in het midden van het boek, of op momenten dat de kinderen gewoon liepen, begon ik iets slordiger te lezen. Met moeite wist ik dan weer in het verhaal te komen. Terwijl ik dan na een half hoofdstuk weer op het puntje van mijn stoel zat. En dit zorgt er echt niet voor dat ik dit boek minder leuk vond, want laten we die paar verveelmomentjes voor het gemak maar even vergeten…

En dan hebben we de cliffhanger. Deze is erger dan die van deel 1. Veel erger. Toen het bijna uit was dacht ik even dat het een soort van Happy End zou worden, dat de peculiars hun doel zouden behalen en in deel 3 de wereld zouden gaan redden, maar dat zal helaas niet gaan. Alles ging mis, en flink ook. In deel 3 zullen er veel dingen moeten gebeuren voordat de wereld van de peculiars gered kan worden. En allemaal in één boek! Ik ben benieuwd. Helaas kan ik de spanning van de cliffhanger niet echt meemaken, want ja, ik heb deel 3 al. En ik ga niet wachten, dat kan ik gewoon niet.

Het is vaak zo dat het tweede boek van een trilogie het minst leuk is, maar dat is zeker niet het geval. Het is denk ik ook niet beter dan het eerste deel, maar ze zijn ongeveer… Even goed? Dat is heel wat, aangezien ik deel 1 fantastisch vond! Hollow City is één groot avontuur. Deze magische wereld is afschuwelijk, daar zijn we al wel achter. Maar desondanks is het fantastisch om over te lezen!

Lees meer van mijn recensies op https://rabbitbookz.wordpress.com/