Na het herlezen vind ik dit boek 10x beter dan in mijn herinnering!

Ten eerste vind ik de wereld waar Tris in leeft heel erg mooi uitgewerkt. Op het eerste gezicht lijkt het allemaal prima: 5 facties, mensen kiezen hun factie, als ze zestien zijn kunnen de kinderen hun definitieve factie kiezen, en klaar is Kees. Maar al snel wordt duidelijk dat het niet zo mooi is als het lijkt. De facties zetten de mensen tegen elkaar op, en niemand vertrouwt elkaar. Eruditie wordt naar voren geschoven als boosdoener, maar uiteindelijk blijkt dat niet alleen Eruditie schuldig is.

Dit is duidelijk een Science Fiction boek. Wat ik wel grappig vind is dat er veel moderne dingen in Divergent voorkomen, zoals de serums, maar er ontbreken ook veel dingen. Er zijn bijna geen auto’s, bijvoorbeeld. Ook is de stad voor de helft in verval geraakt. Daar zal vast een reden voor zijn, maar ik weet nog niet wat die reden is. Wat me wel opviel is het deel waar Tris Caleb opzoekt, en dan gaan ze samen onder een grote, zilveren boon staan. En die boon stond in Millennium Park. Dan gaat er bij mij meteen een belletje rinkelen: Dat is de Cloud Gate in Chicago! Daar ben ik geweest, van daar. Ik denk dus dat de stad van Tris het Chicago van de toekomst is. In het boek wordt de stad gewoon “de stad” genoemd, dus het lijkt erop dat de bevolking zich hier niet van bewust is.

Ik vind het erg fijn om dit verhaal vanuit Tris’ ogen te zien. Ze lijkt denk ik wel een beetje op mij, al is Tris wat meer een kick-ass. Ze durft veel, maar is niet overdreven. Ook is ze geen drama queen, en ze is slim. Niet zoals Katniss, bijvoorbeeld, wie ik echt een beetje een aanstellende dombo vind… Ik begrijp de keuzes van Tris en ben het meestal met haar eens. En dan hebben we Four! Hij is echt zo’n fictional crush, haha! Dat Ris en hij iets zouden krijgen zag je natuurlijk al van mijlenver aankomen, maar dat maakt het niet minder leuk!

Het einde was echt spannend en ik kreeg in die laatste 100 bladzijden soms wat tranen in mijn ogen. (Neeehhh mijn ogen zweten joh! ;) ) Ik vond Eric natuurlijk al verdacht, en Peter al helemaal, dus dat was verder geen verrassing. Hoe Tris handelt in deze situatie begrijp ik helemaal, dus dat is mooi. Ze vertelt het niet van Will, en daar gaat ze echt problemen mee krijgen. Dat is ongeveer het enige voorspelbare tot nu toe: Dat van Will gaat uitkomen, en niet zoals Tris wil!

Zoals ik aan het begin van de recensie al zei: Dit boek is zoveel beter dan ik me kan herinneren. Het overtreft in mijn ogen echt The Hungergames, terwijl ik die eerst altijd beter vond. Dit is spannender, minder voorspelbaar, en Tris is gewoon een fijner personage dan bijvoorbeeld Katniss. Dus, vroeger vond ik het middelmatig, maar nu vind ik dit echt vijf sterren waard. Hopelijk is het tweede boek net zo goed!

Lees meer van mijn recensies op https://rabbitbookz.wordpress.com/