Eén grote dimensie-achtbaan vol post twists

Het begon meteen spannend. VERMOORD PAUL MARKOV. Dat is wat Marguerite, het hoofdpersonage, op een poster schreef in een andere dimensie. Eerst schrok ik me rot, want blijkbaar was er daarvoor al van alles gebeurd, en ik wist er niets van. Je wordt aan het begin dus een beetje in het diepe gegooid, maar alles wordt gelukkig uitgelegd. Reizen door dimensies, het lichaam van je “andere ik” in een andere dimensie overnemen, de Vuurvogel, reminders… Je krijgt heel veel informatie in één keer, en ik raakte soms even de draad kwijt. Laat je hierdoor echter niet ontmoedigen, want het is wel reuze interessant! In mijn recensie over Robijnrood schreef ik dat ik tijdreizen in boeken erg interessant vind, maar nu weet ik dat dimensiereizen nóg leuker is. Toen ik eenmaal begreep hoe het werkte, was ik echt gefascineerd door het hele gebeuren. Dus, misschien is het eerst wat ingewikkeld, maar later valt het wel mee. Marguerite is slim, maar niet zo’n genie als haar ouders. Ook zei snapt heel veel niet en ze vertelt alleen de dingen die zij begrijpt.

Ik weet niet waarom, maar om de één of andere reden had ik niet heel veel romantiek verwacht. Het kwam gewoon niet in me op dat dat er ook nog bij zou kunnen komen. Toen ik de achterflap las wist ik dat er enorm veel in dit boek zou gaan gebeuren, en het leek gewoon alsof er geen ruimte en tijd was voor liefde. Maar vanaf het moment dat Marguerite zegt dat ze Paul moet vermoorden, weet je het al. Er komt liefde in voor, en je weet ook al tussen wie die liefde zal ontstaan. Oké, prima. Maar waarom moet er in vredesnaam een tweede jongen zijn?!

Want die tweede jongen maakte geen kans, vanaf het begin was al duidelijk wie de “ware” zou zijn. Er werd een liefdesdriehoek gesuggereerd, maar hij was niet nodig. Het lijkt wel alsof de auteur per se een liefdesdriehoek wilde, omdat bijna alle YA boeken er één hebben. Jammer. Maar dat er romantiek in het boek zit, vind ik niet erg. Ik ship Paul en Marguerite echt heel erg hard. Dat Marguerite later niet meer weet of ze echt van Paul houdt vond ik irritant, maar de reden was logisch. Ze wordt namelijk verliefd op de Paul uit een andere dimensie, dus ik snap dat ze niet zeker weet of ze ook van de Paul uit haar dimensie houdt. Dus, de liefdesdriehoek was niet nodig, maar ik vond het heerlijk om af en toe even weg te zwijmelen tijdens het lezen van dit boek.

Echt, Duizend stukjes van jou zit vol met plot twists. Er zit misschien af en toe wel iets voorspelbaars in het boek, maar eigenlijk was bijna alles onverwacht. Het middenstuk van het boek is misschien niet heel erg spannend. Er wordt veel tijd doorgebracht in Rusland, en daar vlamt vooral de liefde tussen Paul en Marguerite op. Als Marguerite Rusland verlaat, begint er weer wat échte spanning te komen. Maar toch werd het boek nooit saai. Ook in de “wat minder spannende delen” gebeurden er onverwachte dingen en werd ik telkens verrast door gekke gebeurtenissen.

Toch heb ik het gevoel dat de meeste problemen al zijn opgelost. Het mysterie rondom Marguerites vader is ontrafeld, dus wat gaan ze in deel 2 doen? Triad proberen te stoppen? Vluchten? Ik weet het niet, maar wat ik wel weet, is dat ik enorm uitkijk naar Tienduizend hemels boven jou. Wanneer komt die uit? Augustus? Kom op, tijd, ga sneller!

Wát een warrige recensie! Ik had nog véél langer kunnen doorschrijven, vandaar. Snapte je niets van dat hele deel over de liefde? Lees. Dit. Boek. Het is spannend, romantisch en erg fascinerend. Het einde was mij net iets té gelukkig, er was niet echt een cliffhanger. Maar ik sloeg het boek dicht met een hart dat nog steeds als een razende te keer ging, want wat gebeurt er toch veel in dit boek. Dimensiereizen, echt fantastisch bedacht. Nog beter dan tijdreizen! Ik raad dit boek iedereen aan.