Een heel bijzonder meisje - Anna van Praag

Toen ik begon met lezen, snapte ik er geen bal van. De eerste bladzijde leek heel geheimzinnig, totdat er stond: De zomervakantie is begonnen. Tja, toen kreeg ik wat meer hoop en las snel door. Eerst werden er nog wat rare tijdsprongen gemaakt, en ik was blij toen ik eindelijk het punt bereikte vanaf waar het verhaal een beetje in dezelfde tijd bleef. Ook had Alicia het vaak over een “jij”, en ik ben zo iemand die dan echt niet weet wie dat is. Eerst dacht ik een jongen, maar al gauw bleek dat ik dat weer eens helemaal fout had. Gelukkig ontdekte ik het niet lang daarna, en ik denk dat het ook wel de bedoeling van de schrijfster is om je een beetje te laten zoeken. Kortom: ik moest eventjes inkomen, maar daarna werd ik echt omver geblazen.

Het verhaal is heel simpel geschreven, maar het is heel erg boeiend. Al snel werd duidelijk dat ik totáál niet op Alicia leek: zo afhankelijk van Casa Nostra en andere personen, vooral Sofía, zo’n drang om zichzelf te bewijzen, zo impulsief. Bij Casa Nostra gebeuren dingen die niet normaal zijn, maar als iemand zegt dat ze wel normaal zijn gelooft ze dat meteen. Het maakt desondanks wel veel indruk op Alicia, want in haar brieven denkt ze er vaak aan terug. Je leest het alsof het normaal is, omdat Alicia dat aanneemt, maar je wéét gewoon dat het niet klopt.

Het einde vond ik niet helemaal duidelijk. Was ze nou nog steeds zo’n grote fan van Sofía of haatte ze haar echt. Van de uitspraak “Je hebt me voorgoed verpest en ik krijg je niet meer gewist” begrijp ik het laatste. Het was afschuwelijk om te zien hoe de wereld van Alicia ineen stortte. Het maakte heel goed duidelijk hoe ze van haar andere leven hield, maar ook hoe afhankelijk ze zich opstelde. Ze leidde echt een soort dubbelleven. Ik denk dat ze niet echt gelukkig was, maar dat dacht ze zelf wel, waardoor het een enorme klap voor haar was om zonder pardon uit haar “mooie” leven gezet te worden.

Ik had het boek in één middag uit, maar kon daarna even geen nieuw boek oppakken. Die avond dacht ik nog even na over het aparte verhaal van Een heel bijzonder meisje. Het boek liet me leeg achter, en toen werd pas duidelijk hoe het verhaal me had opgezogen. Het einde vond ik een beetje abrupt, maar voor Alicia eindigde haar perfecte leven ook heel abrupt. Ik werd ruw uit haar wereld gescheurd, net zoals dat bij haar gebeurde. Ik lijk niet op Alicia, maar toch kon ik me heel goed in haar inleven. Een mooi boek, dus.

Lees meer van mijn recensies op https://rabbitbookz.wordpress.com/