Een lang kabbelend verhaal

Het is een rustige middag op Afdeling Q. Carl Morck doet een klein dutje achter zijn bureau wanneer hij wordt opgeschrikt door de telefoon. Het blijkt een collega te zijn die Carl's afdeling wil overhalen een bijna 20 jaar oude zaak van een verongelukt meisje te onderzoeken. Omdat het niet om moord lijkt te gaan, en ook omdat hij er geen zin in heeft, weigert Carl, waarna de collega op een wel heel drastische manier alsnog de aandacht van Carl en zijn collega's weet te vangen. Min of meer gedwongen door Rose (Carl het is jou schuld dat.......) starten ze alsnog een onderzoek waarbij jarenlange geheimen worden blootgelegd. Dit heeft zulke verstrekkende gevolgen, dat het misschien beter was geweest om de zaak te laten rusten...

Eindelijk, de nieuwe serie Q. Qua bladzijden ook behoorlijk dus dat beloofd veel leesplezier. Met een halfslapende Carl achter zijn bureau begint het verhaal eigenlijk best saai, totdat de nieuwsgierigheid wordt gewekt door het telefoontje. Dan lijkt het verhaal alvast in een stroomversnelling te komen maar dit is maar even, dan gaat het boek over in een zacht kabbelend beekje. Alle verhaallijnen worden uit de doeken gedaan en werken overduidelijk naar een climax toe maar het gevoel van willen weten wat er verderop gebeurt is er niet echt. Dit komt pas in het laatste stuk van het boek, en dan komen ook alle verhaallijnen in de stroomversnelling om uiteindelijk naar een ontknoping te kolken die je niet aan ziet komen. En dat is dan ook de kracht van dit boek, je denkt het te weten, maar pas op de laatste bladzijden ontdek je hoe het werkelijk in elkaar zit.

Dit boek voelt een beetje als een anti-climax. De verwachting was zoveel hoger dan er uiteindelijk uitgekomen is. Het is te hopen dat het volgende deel in deze serie weer wat meer vaart zal hebben.