In Duivelspiek maken we echt kennis met Bennie Griessel, inspecteur bij de politie, getrouwd, vader van twee kinderen en alcoholist. Hij wordt door zijn vrouw het huis uitgezet met de mededeling dat hij zes maanden de tijd heeft om te zorgen dat hij droog komt te staan. Lukt hem dat dan kan hij terug bij zijn gezin komen. Hij moet een heel nieuw bestaan opbouwen in een lege flat en voert een enorme strijd tegen de drank. Het is overduidelijk hoe moeilijk hij het hiermee heeft, en het heeft dan ook de nodige invloed op zijn werk. Dat kan hij niet gebruiken want naast deze persoonlijke problemen moet hij een aantal onverklaarbare moorden oplossen. Het lijkt erop dat er iemand voor eigen rechter speelt en daarbij mensen ombrengt die kinderen hebben mishandelt en/of misbruikt. De dader, Tobela Mpayipheli, doet dit met en assegaai, een oud wapen van de Zoeloes.

Ook volgen we het verhaal van deze Tobela Mpayipheli. Het ongeluk dat hem is overkomen, zijn partner overleden en haar kind, dat hij als de zijnde beschouwde, als "collateral damage" door overvallers omgebracht bij een overval op een benzinestation. Wanneer de daders vrijuit gaan besluit hij om zelf voor genoegdoening te zorgen. Hij heeft niets meer te verliezen en is vastbesloten elk kind te wreken dat het slachtoffer is geworden van een misdaad.

Dan hebben we nog Christine van Rooyen, voormalig callgirl, die als een rode draad door het boek haar levensverhaal verteld aan een predikant. Zij verteld over haar leven, hoe zij callgirl is geworden en hoe zij dat beleefde.

In een sterk plot wordt duidelijk hoe deze verhaallijnen in elkaar passen. Ook in dit boek wordt duidelijk dat de apartheid weliswaar is afgeschaft, maar dat dit niet betekend dat blank, zwart en gekleurd probleemloos naast elkaar leeft. Al met al weer een kei van een boek van deze Zuid-Afrikaanse schrijven. Hem vergelijken met Stieg Larsson daarmee doe je Deon Meyer tekort. Hij heeft een geheel eigen stijl die met niemand vergeleken kan worden