Van bijzondere vriendschap naar kippenvel

Dit boek stond al een tijdje op mijn lijst om te gaan lezen. In de boekwinkels heb ik 'waar het licht is' vaak in mijn handen gehad. Eerst al toen alleen de Engelse versie er was en ook later de Nederlandse versie. Toch nooit gekocht. Begin april was op Hebban de boekentipper actie waarbij je aan kon geven wat drie van je favoriete boeken waren en aan de hand daarvan kreeg je een verrassende leestip. Bedoeld om juist eens wat anders te gaan lezen. Ik zag 'm vlak daarna bij de bibliotheek liggen en gelijk meegenomen om eindelijk te gaan lezen.

Wellicht heb ik, ook doordat ik veel recensies voorbij heb zien komen, in het begin te hoge verwachtingen gehad. Het duurde echt een tijdje voordat ik in het verhaal zat. Ik denk dat het kwam doordat ik Finch in het begin vreemd vond. Dit veranderde zodra ik meer in het verhaal kwam en de stukjes werden afgewisseld vanuit Finch en Violet.
Theodore Finch is gefascineerd door de dood en wil een einde aan zijn leven maken, maar doet het toch steeds niet doordat er iets gebeurt waardoor hij het uitstelt. Violet Markey wil weg omdat ze niet langer geconfronteerd wil worden met pijnlijke herinneringen aan haar gestorven zus Eleanor.
Zij ontmoeten elkaar op de rand van de hoge klokkentoren op hun school waarbij zij elkaar redden. Al is het niet duidelijk wie wie nou heeft gered. Vanaf dat moment groeit iets bijzonders tussen hun en delen ze meer met elkaar, ook hun geheimen. Al is het nog maar de vraag of Violet echt alles weet van Finch.

Ik wil niet te veel onthullen over het verhaal, maar wat ik erg bijzonder eraan vond was hoe zij elkaar vonden. Op een gegeven moment ook met mooie teksten, vaak ook gerefereerd uit boeken of Finch maakt er een liedje van.
Een voorbeeld van een gesprek tussen hun is:
"Sterren in de lucht, sterren op de grond. Moeilijk te zeggen waar de lucht ophoudt en de aarde begint. Ik voel de behoefte iets indrukwekkends en poëtisch te zeggen, maar kom niet verder dan : Het is prachtig.
Prachtig is een prachtig woord dat vaker gebruikt zou moeten worden, zegt hij."
Hun band werd alleen maar hechter. Ik las dat er mensen moesten huilen bij dit verhaal en dat heb ik niet gehad. Het verhaal zorgde er wel voor dat ik kippenvel kreeg en er zelfs over was gaan dromen gezien het heftige onderwerp.
Ik vind het goed dat zelfmoord, wat toch een onderwerp helaas nog is waar vaak niet over gepraat kan worden, in deze band tussen jongeren uitgebreid naar voren komt. Niet continu overigens, soms ook juist meer onder de oppervlakte. Voor mij is het wel een verhaal dat blijft hangen.