Een spookverhaal zonder spanning

Ik was erg blij dat ik hieraan mee mocht doen want bij de omschrijving en het zien van de cover had ik bij een (horror) thriller de nodige spanning verwacht. Deze ontbrak in het verhaal, alhoewel het verhaal wel spannend begint. Het is eigenlijk een spookverhaal.

Ik heb het boek halverwege weggelegd omdat ik het verhaal totaal niet spannend vond en maar op iets bleef wachten wat zou gebeuren. Nadat ik het boek een paar dagen heb laten liggen, ben ik verder gaan lezen en daarbij meer in gedachte dat ik een spookverhaal aan het lezen was. Hierdoor werd de beleving van het verhaal al anders en heb ik het boek uitgelezen.

William Gay heeft het plot goed uitgewerkt met de verhaallijn naar het verleden en naar het heden van de schrijver. Zijn schrijfstijl was voor mij vooral opvallend. Heel beeldend en origineel geschreven. Ik vond dat erg origineel en ook leuk eens een andere schrijfstijl te lezen. De zinnen zijn erg lang wat het leesgemak niet bevordert. Voor een keer prima zo'n boek te lezen maar niet elk boek.
Er is een link in dit verhaal gemaakt naar Winnie the Pooh. Je gaat daar tijdens het lezen ineens anders naar kijken.

- Spanning: 5 punten
- Plot: 7 punten
- Leesplezier: 6,5 punt.
- Schrijfstijl: 8 punten.
- Originaliteit: 6 punten.
- Psychologie: 6 punten.

Eindoordeel: 6,4.