Er zijn niet zoveel boeken met vermelding "thriller" op de omslag waar de (hoofd)inspecteur pas op pagina 165 voor het eerst aan het woord komt. En de manier waarop door Karin Fossum beschreven wordt hoe de hoofdpersoon Charlo Torp voelt aankomen dat dan eindelijk het onvermijdelijke moment is gekomen waarop de politie hem wat vragen te stellen heeft, is typerend voor de kracht van het boek. Het boek is vooral een (psychologisch) portret van een moordenaar tegen wil en dank. Een bijzonder boek omdat het zo anders is dan de meeste thrillers en door de manier van schrijven van Fossum. Ze maakt de dingen niet groter dan ze zijn en dat zorgt voor een intens geschreven boek.