Bob Mendes blijft me zonder meer verbazen! Sommige scenes uit zijn eerdere Kracht van het vuur zijn me tot heden bijgebleven: de driedimentionele verkrachtingscene, de meedogenloze vervolging van Sharon door een nietsontziende Razdi, een rijke potentaat die naar het einde toe steeds waanzinniger wordt, de ijzingwekkende ontknoping... Ik had nooit gedacht dat Mendes hier een vervolg op zou kunnen schrijven, laat staan van hetzelfde hoge niveau. Maar het is hem wel gelukt. En hoe! Zelden heb ik zo meegeleefd met een romanfiguur als met de tragische maar rechtvaardige Fariman, zo meegeleefd met de broederstrijd tussen Simon en Cyrus, zoveel spanning beleefd tegen achtergronden als terrorisme, fundamentalisme, luchtvaart, scheepvaart... De laatste bladzijden waren ontroerend mooi. De "Kracht"-boeken van Mendes zijn een moderne saga, uniek in de Nederlandstalige literatuur maar De kracht van het bloed is ongetwijfeld de kroon op zijn werk.
Nog dit: opmerkelijk hoe binnen de 48u dat de 5-sterren recensie van Crimezone verscheen 10 lezers hem op slag slechts 1 ster gaven terwijl al wie later stemde 4 tot 5 sterren gaf. Misschien had de recensent van Crimezone er beter niet bijgeschreven: leg die Gouden Strop al maar klaar.