Eindelijk!

De overheersende gedachte toen ik het boek eindelijk uit had. Ik dacht al een slecht boek te hebben gelezen, maar het kan dus nog slechter. Er zit nu echt eens niets in dit boek. Ik heb vergeefs op spanning zitten wachten. Het boek heeft nog niet eens naast een echte thriller stijl Aspe gelegen en ik vraag me af of de schrijver wel al eens een spannend boek heeft gelezen, laat staan dat hij weet wat het is. De een-woord-zinnen hebben geen meerwaarde, in tegendeel, ze maken dit boek niet aangenaam om te lezen. Tellen tot tien kan ik zelf ook wel. Het enige iets of wat degelijk hoofdstuk dat er mee door kon was hoofdstuk 40, omdat er daar geen een-woord-zinnen stonden. Daar heb ik dan wel eerst, en vergeef me het woord, een k*tboek voor moeten doorspartelen. Ik wou dat ik eens echt naar de recensies had geluisterd, dan had ik deze onzin niet moeten lezen. Dat ik het toch heb uitgelezen is omdat ik nu drie vinkjes kan zetten bij mijn challenge, debuutroman van een Vlaamse auteur, een boek met een hebbanrecensie van 1 of 2 sterren (ik tel die 2 van 5 sterren echt niet mee, dit bestaat echt niet) en een boek waarvan je moet huilen, vooral dan om de tijd die ik hieraan heb verspild en die ik niet meer terug kan krijgen.
Boeken worden toch eerst nagelezen voor ze gepubliceerd worden? Is er dan echt niemand die hem verteld heeft dat dit boek echt nergens op lijkt ?
Geef mij maar de Jo Smets die met zijn tweelingbroer Koen deelnam aan the Voice van Vlaanderen. Schoenmaker blijf alstublieft bij uw leest, als deze schrijver toch nog een boek uitbrengt zal ik het met veel plezier niet lezen.