Er zal eens ...

Er zal eens ... is een bundel met 20 korte verhalen van Anaïd Haen en Django Mathijsen, verhalen over gewone mensen (en robots) in situaties die we ons nog (bijna) niet kunnen voorstellen. Achter elk verhaal staat een stukje van de schrijvers over hoe ze op het idee voor het verhaal gekomen zijn. Sommige verhalen hebben een prijs gewonnen bij een wedstrijd en ik kon wel begrijpen waarom dat zo was, ze vielen op door hun originaliteit en stijl.
Ik heb al deze verhalen met veel plezier gelezen, maar zoals altijd met bundels waarin korte verhalen zijn opgenomen, zaten er weer een paar bij die me meer aanspraken dan andere. Misschien is dat ook de kracht van verhalenbundels, het hangt van de lezer af waar zij zich in kan vinden en wat een beetje vergezocht lijkt. Dat heeft waarschijnlijk alles te maken met eigen referentiekaders en hoe die door science fiction of fantasyverhalen een stukje worden uitgerekt naar wat er net buiten de grenzen van het gewone ligt, maar toch geloofwaardig overkomt. Afijn, laat ik het over de verhalen hebben.
Nu ik het boek uit heb en weer naar de titelpagina met het overzicht kijk, vallen me de volgende titels op:
Beproeving in de zone van de eeuwige dag en Voorbij de zeeval van Django vond ik heel mooi en bijzonder omdat ze over twee planeten gaan die ten opzichte van elkaar een speciale positie innemen waardoor er bepaalde beperkingen en mogelijkheden zijn. Dat geeft aparte verhalen.
Een schuur vol vermogen en de vrouw van een halve eeuw van Anaïd Haen had ik al eerder gelezen en toch vielen ze mij in deze bundel opnieuw op als bijzondere originele verhalen die gestoeld zijn op ervaringen waar iedereen in haar leven wel mee te maken kan hebben. De regels van de belastingen en het proces van ouder worden en tegen de gebreken daarvan willen vechten. In de schrijfstijl van Anaïd ben je er als lezer direct ook van verzekerd dat er een flinke portie humor meespeelt, wat de verhalen wat mij betreft heerlijk maken om te lezen. Toch zetten ze je eveneens aan het denken over de maatschappij waarin we leven en vraag je je af hoe ver het kan gaan.
De naspelling is een soort omgedraaide van een voorspelling, een verhaal van Django waarin de tijd is omgedraaid. Een lastig concept naar mijn mening en toch dapper dat het dan wordt uitgewerkt in een verhaal.
Oma in de wielen gereden van Anaïd is weer herkenbaar en laat je nadenken over de automatischa auto's die er in de toekomst zullen komen en de nostalgische liefde voor bijvoorbeeld oldtimers.
Verstilde liefde is een verhaal dat geschreven is door beide auteurs en laat volgens mij goed zien hoe er uit hun samenwerking een prachtverhaal ontstaat. Met een maatschappelijk probleem, de doodstraf, als beginpunt en dan de uitwerking naar ruimtereizen en de effecten die ze hebben op de achterblijvers. De pijnpunten die er zijn als de ruimtevaarder steeds vijf weken ouder wordt terwijl dat voor de achterblijvers vijf jaren zijn. Een prachtig verhaal wat weer veel stof tot denken geeft.
Vrijheid is standalone is een verhaal van Django, een prachtig verhaal over een robot die door een bemoeial uit zijn omgeving wordt gehaald omdat dat beter voor haar zou zijn. Maar de robot is het daar niet mee eens. Geweldig goed geschreven.
Voor iedeeen die geïnteresseert is in science fiction, in de fantasie over hoe het in de toekomst misschien zal gaan, die zich in plaats van er was eens ... in het verleden, liever de andere kant op kijkt en er zal eens ... verhalen lezen wil, is dit een echte aanrader. Een verhalenbundel met twintig korte verhalen die je stuk voor stuk een zetje geven om je verbeelding aan te sporen over de toekomst na te denken. Wat zal er kunnen gebeuren? Lees het in dit boek.