Een surreëel en bizar verhaal

Ik moet eerlijk toegeven dat dit boek dat in samenwerking geschreven is door J. Sharpe en Jos Weijmer niet bepaald in mijn "comfort zone" valt wat betreft de thematiek. Het is een surreëel verhaal dat in gedeelten opgebouwd is. In de proloog begint het met een ruzie tussen de hoofdpersoon die uit de gevangenis komt en diens vader. Dat zou een thriller kunnen worden. Maar dan komt deel 1 van het boek en bevind je je als lezer in een hele vreemde wereld waarin aan Tim en Ella, de enige twee personen die uit een leeg vliegtuig komen, verteld wordt dat ze dood zijn. Dit is een gedeelte waarin ik mij in een soort van western waande compleet met spookstad, saloon en pistolen. Soms zit er weinig vaart in het verhaal en zoals ik al meldde is dit niet iets wat ik graag lees, vanwege het geweld met pistolen en het verkrachten van vrouwen. Ik heb daarom tussendoor twee andere boeken gelezen, maar ben toch weer verder gegaan. Gelukkig heb ik zelf een goed geheugen en onthield ik precies waar ik in het verhaal gebleven was. Bizar kan alles wat er in het boek gebeurt naar mijn mening echt wel genoemd worden. Het is vervreemdend en je vraagt je af "Wat is dit? Wat gebeurt hier nou toch?" Het tweede deel van het boek leek ineens een stuk spannender te worden, meer mijn ding ook, een vorm van science fiction. Maar de gebeurtenissen die volgden gingen uiteindelijk de richting uit van pure horror. Aan het eind werd alles duidelijk want achterin het boek wordt verteld wat er nu werkelijk gebeurd was. Je moet het zelf maar lezen en kijken wat je ervan vindt. Voor mij is de "reality" die hier gesuggereerd wordt net wat te gruwelijk, ik moet er niet aan denken dat zoiets onze toekomst wordt. Maar kan niet ontkennen dat het best zo kan worden, er gebeuren afgrijselijke dingen in de wereld, dingen waardoor ik juist graag een boek neem om uit die werkelijkheid weg te vluchten en iets positiefs te lezen waar ik blij van word. Van dit boek werd ik niet blij, al vind ik het einde pakkend en ook dat het een origineel idee is.
Maar lezers die gek zijn op thrillers en verhalen met bizarre wendingen, die zou ik het boek wel aanraden. Ook degenen die reality tv het einde vinden, zou een goede doelgroep kunnen zijn. Ik houd het echter liever bij een vorm van fantasy met wezens en gebeurtenissen die in werkelijkheid niet kunnen, ook in een nabije of verre toekomst niet. Daar voel ik me veiliger bij.
Ik gebruik in dit stukje expres het woord ik (al weet ik dat de regels voor recensies dat willen verbieden, maar zo eigenwijs ben ik dan wel) omdat ik duidelijk wil maken dat dit mijn persoonlijke mening is. Ik vind het moeilijk iets over dit boek te schrijven, het beste kun je het zelf lezen en je een eigen mening vormen.