Het zilveren labyrint

Dit boek is het tweede deel van de boeken van Terra Fabula en heeft de titel het zilveren labyrint. Het verhaal gaat verder waar deel 1 eindigde. Martha maakt zich vreselijke zorgen om haar broer William, want zijn leven hangt aan een zijden draadje. Hoe moet dat ooit goed komen? Hun tantes zijn met Martha en William in Terra Fabula maar het rijk is compleet veranderd door toedoen van hun zus Griselda. Ze herkennen het bijna niet meer en waar zijn de wezens die er woonden nu gebleven? Zijn die er nog wel of heeft Griselda hen vernietigd?
Het boek leest net als het vorige deel vlot en het verhaal krijgt veel vaart.
De kinderen proberen hulp te vinden om een leger op te bouwen dat nodig is om Griselda te bevechten. Er gebeuren weer vreemde dingen en dat is niet alleen in de verhaalwereld. Ook tijdens het lezen van het boek. Ineens kom je op een pagina waar een spreuk huist en moet je als lezer actief meedoen met het boek om verder te kunnen lezen. De letterpeuzelaar vond ik wel heel goed bedacht, maar o zo irritant bij het lezen voor het slapen gaan. (Lol)
William en Martha groeien door alles wat ze meemaken. Ze komen bij verschillende bevolkingsgroepen van Terra Fabula aan en roepen de hulp in van deze wezens. Gedurende het verhaal komen ook oude vrienden uit boek 1 te hulp. Er zijn bepaalde zaken nodig om de strijd tegen Griselda te kunnen winnen en William leert veel door een gesprek met iemand uit het verleden. Daar komt hij achter de functie van het zilveren labyrint in een ring die hem bekend voorkomt. Raadsels worden langzamerhand opgelost.
Als lezer bleef ik geboeid, soms door de spanning die hoog opliep, soms door de grappige gebeurtenissen. De dwergen vond ik leuk en de vogel Freddie waar William op reist was aandoenlijk. Martha en Kael vond ik mooi beschreven. Ook de avonturen met Damian en de klok vond ik goed bedacht en heel verrassend was wie de zoon van de koning was. Ik had een ander in gedachten.
Ondanks dat het een spannend en boeiend verhaal is, vond ik sommige stukken een beetje overdreven, maar dat ligt hem waarschijnlijk aan mijn smaak voor humor die niet iedereen altijd begrijpt. En anders ligt het misschien wel aan het enthousiasme van de schrijven voor deze wereld en wil hij iets te veel vertellen.
Deel 2 heeft een afgeronde verhaallijn, maar er zijn nog zoveel vragen overgebleven over hoe het nu verder gaat met Terra Fabula, dat ik nieuwsgierig blijf naar de volgende boeken uit deze serie.
Ik vind dit weer een aanrader en adviseer lezers om vooral ook de handleiding van professor DeWillis eerst te lezen, want anders gebeuren er misschien onomkeerbare gekke dingen bij het tegenkomen van spreuken in dit boek. De meeste zijn gelukkig wel ongevaarlijk gemaakt.