Hoewel ik niet zo'n enorme boekenwurm ben, heb ik dit boek toch behoorlijk snel uitgelezen. Het was niet alleen spannend, maar het las ook erg vlot. Normaal heb ik de neiging om na enkele bladzijden al een pauze in te lassen, maar bij De verborgen glimlach heb ik zeker niet meer dan 2 pauzes genomen.
Ik heb het boek graag gelezen, maar ik vond het enorm frustrerend! Het feit dat Brenden Miranda telkens een stap voor was, was voor mij zenuwslopend. Ik had constant de neiging om Mirande te waarschuwen. IK kon me ook makkelijk inleven, maar soms begreep ik het hoofdpersonage niet: Waarom liet ze zo over zich heen lopen? Waarom liet ze zich uit haar eigen huis jagen? Waarom greep ze niet in toen het nog kon?
Er komen een heleboel emoties in het boek voor, daar hou ik wel van. Vooral de eerder triestige passages spraken me aan.
Zoals ik al eerder vermeldde, vond ik het boek wel spannend, maar ik zou het niet echt een thriller noemen. Maar ik was alvast wel verrast door het einde. Ik raad het zeker aan! Volgende keer dat ik naar mijn bibliotheek ga, grijp ik waarschijnlijk naar een 'Nicci French'.