Pure kolder

Meneer Gom en de aardmannetjes is het derde deel van een oorspronkelijk Britse serie die bestaat uit negen delen, waarvan het eerste in 2006 verscheen. De vertaling waar wij het hier over hebben, is uitgegeven bij Lannoo. In 2017 het eerste deel De verschrikkelijke Meneer Gom heeft een plan en in 2018 De verschrikkelijke Meneer Gom en de peperkoekmiljonair.
Dit derde deel is gelukkig vlot te lezen zonder dat je de andere delen kent. De verhalen spelen zich af in en rond het stadje Lamme Griemel en hebben met elkaar gemeen dat ze bol staan van de hilarische situaties. Het verhaal is ondergeschikt aan de humor.
In het nieuwste boek wordt mevrouw Schattig aangevallen door aardmannetjes waarop haar geliefde Vrijdag o’ Mijdag in een droom opdracht krijgt om de aardmannetjes eens goed de waarheid te gaan vertellen. Samen met Polly gaat hij op weg maar onderweg moeten ze naast de aardmannetjes o.a. ook zwaarden, heksen en een augurk trotseren. Maar wat heeft Meneer Gom met dit alles te maken?
Andy Stanton (1973) woont in Londen en blijkt een creatieve duizendpoot. Voor hij kinderboeken ging schrijven was hij onder andere cartoontekenaar en stand-upcomedian.
De vertaling van de Nederlandstalige boeken werd gedaan door Edward van de Vendel (1964), zelf natuurlijk een veelzijdig schrijver. Met alle woordgrapjes en gekke namen en woorden in het boek zal Van de Vendel zijn werk gehad hebben maar hij heeft deze moeilijke taak met succes volbracht. Enig puntje van kritiek daar is het veelvuldig voorkomen van foutief taalgebruik door verschillende personages. Wellicht zal dit ook zo zijn in de originele versie maar het stoort. Vlaamse lezertjes zullen zeker niet alles begrijpen. Door de bewuste spellingfouten krijgen kinderen mogelijk de indruk dat het zo hoort of mag.
‘Aardmannen’, vervolgde hij. ‘Het moment is eindelek daar. Vandaag begeve we ons in de tunnel die we gebouwd hebbe. Ik hep nooit verteld waarom we dat dede, maar nu dus wel.’
Tekenaar van deze Nederlandstalige versie is de Vlaamse Mattias De Leeuw(1989). Voor zijn afstudeerproject, het prentenboek De steltenloper ontving hij meteen al een Boekenpluim.
De zwart-wittekeningen die hij in de Meneer Gom boeken gebruikt zijn ruw maar passen goed bij het verhaal en de sfeer van het boek. Je kan wel merken dat hij zich heeft laten inspireren door Quentin Blake, een stijl die past bij dit soort humorboeken. Het talent van De Leeuw is meer zichtbaar in andere boeken van zijn hand die wel kleur bevatten.
We hebben hier te maken met pure kolder. Absurde humor, flauwe moppen en woordspelingen, het is allemaal in overvloed aanwezig. De sfeer is erg druk en maakt dat je vanzelf haastig doorleest wat bij momenten ook vermoeiend is.
Wat niet aanwezig is, is een samenhangend verhaal, een thema, uitgediepte personages of prachtige zinnen. Maar dat is dan ook niet de bedoeling. Deze serie heeft als doel te doen lachen en dat zal zeker lukken bij de doelgroep van 7 tot 9 jarigen. Zelfs iets oudere kinderen zullen van de grappen kunnen genieten. Dit zijn boeken die ideaal zijn om voor te lezen en om kinderen die niet graag lezen toch met hun neus in de boeken te krijgen.