Intense leesrit met te weinig emotionele diepgang

Als student Lichamelijk Opvoeding krijgt Anouck de kans om drie maanden lang stage te lopen in de Filippijnen. Samen met een groep medeleerlingen zal ze turnlessen aan plaatselijke weeskinderen geven. De situatie neemt een gruwelijke wending als ze in handen vallen van geslepen mensenhandelaren en alle contact met de buitenwereld verliezen. De jongeren zijn nu het bezit van een inheemse stam en ontsnappen lijkt een onmogelijke taak. Anouck en haar vrienden weigeren hun lot te accepteren en gaan tot het uiterste om te ontsnappen, maar dat lukt niet zonder bloedvergieten.  

Helen Vreeswijk is ongetwijfeld een van de bekendste namen in de Nederlandse Young Adult-wereld. Haar ervaringen bij de recherche vormen een belangrijke inspiratiebron voor haar verhalen en de belevenissen van haar personages zijn op zijn zachtst gezegd niet al te aangenaam. De sprekende cover van Vermist laat geen twijfel bestaan dat ook deze keer de jongeren het hard te verduren zullen krijgen. Een belangrijk verschil met Vreeswijks eerdere werk is dat niet Nederland, maar wel een exotische plek de setting vormt voor de gebeurtenissen.  

De ongewone thema's schrikken af, maar oefenen tegelijkertijd een onweerstaanbare aantrekkingskracht op de lezer uit. Dat is voor Vermist niet anders. Geweld en ellende zijn schering en inslag en de overheersende toon is vrij duister, een combinatie die je zelden ziet in de wereld van de Young Adult. Gecombineerd met een vlotte schrijfstijl sleurt het verhaal je mee van de ene bladzijde naar de andere.  

De grootste troef van Vreeswijk is dat ze de lezer niet bepampert en bijgevolg niet gehinderd wordt door allerlei verwachtingspatronen die uit veel andere boeken de spanning wegzuigen. Uitgezonderd van de eerste hoofdstukken, waar alles een tikkeltje te voorspelbaar is en het meteen duidelijk is wie er niet te vertrouwen valt, laat Vreeswijk de lezer in het ongewisse over het verdere verloop.  

Hoewel het boek ruim voldoende biedt om de lezer van het begin tot het einde vast te houden, ontstaat er gaandeweg toch een zekere leegte. Dat laatste komt omdat Vreeswijk de nadruk legt op de gebeurtenissen en de persoonlijkheden van de personages een beetje verwaarloost. Daarbovenop beschouwt Vreeswijk het verhaal vanuit te veel personages, waardoor het moeilijk wordt om je echt te hechten aan een van hen.  

Maar het moet gezegd: Vermist is een van die boeken waarvoor het spreekwoord 'in een adem uitlezen' is uitgevonden. Het is alleen maar te hopen dat dit verhaal de jongeren niet al te veel afschrikt om naar verre landen te reizen.