Dit boek nestelt zich in je brein als een tumor

Als je vader een dodelijke tumor in zijn hoofd heeft, denk je misschien dat het ergste wat er op je wacht zijn dood is. Helaas blijkt voor de familie Stone uit Huis van glas niets minder waar. In een wanhopige poging zijn gezin met een appeltje voor de dorst achter te laten, probeert de doodzieke Jared Stone zijn leven te veilen op eBay. Als een tv-producent hem vijf miljoen biedt om een realityshow over zijn lijdensweg te maken, begint de ellende pas echt. Het resultaat? Een hartverscheurende roman over hulp uit onverwachte hoek.  

Jackie Stone is een verlegen, onopvallend meisje van vijftien dat op geen enkele manier meer zou kunnen verschillen van de dertienjarige Megan Stone. De zusjes zijn elkaars tegenpolen. Megan snapt dan ook niet waarom haar oudere zus niet blij is wanneer hun hele huis vol komt te hangen met camera’s. Eindelijk heeft ze haar kans om beroemd te worden! Jackie ziet de camera’s en medewerkers van de tv-studio vanaf het eerste moment als de gevaarlijke indringers die ze zijn. Samen met haar internetvrienden trekt ze ten strijde. Onderschat nooit de kracht van een boos tienermeisje!  

In Huis van glas krijgen we de kans om het verhaal vanuit meerdere perspectieven te bekijken. Vader Jared, moeder Deirdre, de zusje Jackie en Megan, Jackies online vrienden die haar bijstaan in de strijd tegen de gemene tv-producent Ethan Overbee, deze producent zelf, noem maar op. Iedereen komt aan bod. Het meest bijzondere perspectief is ongetwijfeld dat van de tumor zelf. Een glioblastoom multiforme, om precies te zijn – kortweg Glio. Hij vreet zich een weg door Jareds hersenen en stuit daarbij op allerlei interessante herinneringen. Nog nooit wist een schrijver flashbacks op zo’n originele manier in te lassen. Glio beleeft Jareds verleden alsof het zich hier en nu afspeelt.  

Behalve dat Huis van glas gewoon een spannende roman in het genre Young Adult is, doet het in zekere zin ook denken aan een roman als De Cirkel van Dave Eggers. Len Vlahos zet zijn verhaal over de gevaren van de moderne mediasamenleving misschien nog wel sterker in elkaar dan zijn tegenhanger in de volwassenenliteratuur. Vlahos hamert niet zo overdreven en herhaaldelijk op zijn boodschap als Eggers, maar hij komt des te hard binnen bij iedere lezer. Pas op met hoe ver je gaat met de moderne media. Aangezien Vlahos voor een jonger publiek schrijft, is het niet verwonderlijk dat hij een positievere toon aanslaat dan De Cirkel. Het internet is bijvoorbeeld zeker geen verdorven medium dat een halt toegeroepen moet worden, maar juist een redmiddel dat buitenbeentjes voorziet van een wereld vol vrienden.  

Naast de overduidelijke waarschuwing voor reality-tv, bevat Huis van glas ook vele andere lessen. Geld lijkt gelukkig te maken, maar doet dat zeker niet. Niet bij de miljonair die uit verveling in een moordenaar verandert. Niet bij de narcistische tv-producent die alles doet om hogerop te komen. En zeker niet in het geval van de familie Stone. Tussen neus en lippen door behandelt Vlahos ook nog even snel de actuele discussie rondom euthanasie. Mag je je eigen leven beëindigen? En misschien nog wel belangrijker: mag een ander je hierbij helpen? Moet dat strafbaar zijn of juist niet?  

Laat Len Vlahos dan geen enkel zwaktebod zien in Huis van glas? Natuurlijk wel. Veel personages, zelfs enkele van de hoofdpersonages, blijven karikaturen in plaats van mensen van vlees en bloed. Toegegeven, dat geldt vooral voor de slechteriken zoals producent Ethan Overbee. Misschien hoort het wel een beetje bij het YA-genre dat de wereld op z’n minst op één vlak overzichtelijk zwart-wit wordt gemaakt door de schrijver. De vraagstukken die Huis van glas opwerpt, zijn al complex genoeg zonder er ook nog eens al te ingewikkelde personages aan toe te voegen.  

Verder is de epiloog werkelijk tenenkrommend. Alle losse eindjes worden aan elkaar geknoopt, waardoor er weinig vragen onbeantwoord blijven. Gelukkig laat Vlahos is de laatste alinea’s zijn meesterschap weer gelden door de lezer alle tevredenheid en opluchting ruw af te nemen en deze te vervangen door schok en afschuw. Waarom? Daar kom je alleen achter door het boek te lezen. En dat is en blijft een aanrader.