Een waargebeurde nachtmerrie

Wat bezielt iemand om 3 jonge vrouwen, meisjes nog, 10 jaar lang op te sluiten en te misbruiken. Dat wilde ik weten toen ik dit boek begon te lezen.

Dit is het heftige verhaal van Amanda Berry en Gina DeJesus. Ze werden respectievelijk 10 en 9 jaar vastgehouden, misbruikt en mishandeld in het huis van de sociopaat Ariel Castro. Hij lokte de meisjes met smoesjes in zijn busje en nam ze mee naar zijn huis, zogenaamd om op bezoek te gaan bij zijn dochters die de meisjes kenden. In werkelijkheid wachtte hun een nachtmerrie.

Hij hield al een jaar een derde meisje, Michelle Knight, gevangen, die niet heeft meegewerkt aan dit boek en derhalve slecht zijdeling genoemd wordt.

De meisjes worden vastgeketend, krijgen 1 keer per dag fastfood maaltijden en zien, zeker de eerste jaren, geen daglicht. Op tv laat Castro hen de zoektocht volgen en de reacties van hun familie zien. Ook hoort Amanda via de tv dat haar moeder is overleden. Hoe wreed en ongevoelig moet je zijn om dit te doen, en er dan van overtuigd te zijn dat je niets fout doet, want niets is ooit de schuld van Ariel Castro.

Dit is een boek over ongelooflijk moedige vrouwen, die ondanks hun vreselijke en haast uitzichtloze situatie optimistisch en hoopvol blijven. Het is ook een boek over een narcistische sociopaat, die hun leven kapot maakt. En het is een boek over overleven en uiteindelijk ontsnappen.

Het boek is, ondanks het trieste verhaal, heel prettig te lezen. Je moet blijven lezen, want je wilt dat ze ontsnappen, je wilt een goede afloop voor deze vrouwen, je wilt dat ze verder kunnen met hun leven.

Wat Ariel Castro bezielde weet ik nog altijd niet. Het is waarschijnlijk ook niet mogelijk om te begrijpen wat dit soort mensen tot hun daden drijft en misschien is dat maar goed ook.