Herinneringen; waarheid of werkelijkheid?

Thomas Verbogts “Als de winter voorbij is” gaat over vergankelijkheid, afscheid nemen, schuld, schaamte, relaties en liefde.

In 39 korte niet chronologische hoofdstukjes wordt een verhaal verteld, waarin herinneringen, dromen en gedachten worden beschreven, waarmee Thomas, de ik-persoon, nadenkt over het verleden en de toekomst.
“Ik blijf hangen in de woorden ‘als de winter voorbij is’. Die hoor ik vaker, want winters volgen elkaar snel op. Er sluimert weemoed in. En een belofte. Ik heb altijd het gevoel dat ik me in winter een beetje verberg, dat alles langzamer mag dan daarvoor of daarna en dat ik als het langer licht wordt, in een nieuwe tijd stap. De laatste jaren maak ik soms een schatting van de winters die ik nog heb.”

Een paar seconden kunnen de rest van je leven voorgoed veranderen. Onbewust opgeslagen herinneringen. Wat is waarheid en werkelijkheid?
“Als ik iemand vertel wat ik heb meegemaakt, weet ik vaak niet wat heb ik verzonnen en wat is gebeurd, maar wat ik heb verzonnen is natuurlijk ook gebeurd.”

Het verhaal begint met een verhuizing. Wat neem je mee?
“Aimee pakt een nieuwe vuilniszak. Paar dagen geleden stonden er dertig op de stoep, dertig loodgrijze, lompe, vormloze omhulsels van een vergeetbaar verleden. ….. Op de schouw staan nog wat foto’s die ik niet in een doos heb gelegd. Die steek ik straks in mijn binnenzak. “
Foto’s van zijn ouders en zijn tien jaar oudere zusje Becky én een geboortekaartje; onuitwisbare herinneringen.

In één en soms in meerdere hoofstukjes worden steeds nieuwe herinneringen, dromen en gedachten beschreven. Herinneringen aan zijn jeugd in Nijmegen, aan Becky, aan de zomer voordat hij twintig werd, waarin zijn opa overleed en hij als leider meeging naar het jaarlijkse schoolkamp. Dromen over verlatingsangst en Lin. Herinneringen aan oude liefdes en studievrienden.

Een roman om rustig te lezen en herlezen om verbanden goed te zien en doorgronden, omdat steeds nieuwe personages en verhaallijnen hun intrede doen.