de vrouw van de rechter

De vrouw van de rechter
door Ann O’Loughlin

Voor leesclub in de boekenkast en A.W. Bruna uitgevers mocht ik het ebook “de vrouw van de rechter” van Ann O’loughlin lezen, waarvoor heel hartelijk bedankt!

Het eerste wat opvalt aan dit boek is de schitterende kaft. Door deze mysterieuze dame en de mooie kleuren ben je eigenlijk al direct benieuwd naar het verhaal achter deze vrouw.

De vrouw van de rechter bestaat uit drie verhaallijnen. Maar door de plaats en de datum aanduiding aan het begin van elk hoofdstuk heb je al gauw door waar je je in het verhaal bevind.

“Soms zijn herinneringen vriendelijker
dan de gebeurtenissen in het heden,”

Zodra je begint met lezen neemt het verhaal je mee met Grace, een vrouw die door haar man is achtergelaten in een gesticht. Je voelt direct met haar mee en na het lezen van het eerste hoofdstuk wil je gelijk weten hoe het met haar verder gaat.
Grace is jong getrouwd met een rechter, Morton. Dit was een gearrangeerd huwelijk en zeker geen gelukkig huwelijk.
Daarna neemt een tweede verhaallijn je 30 jaar verder in de tijd mee met Emma, een jonge vrouw die naar Australië was vertrokken omdat ze geen contact meer wenste met haar vader, rechter Morton, maar na zijn dood terug keert naar haar ouderlijk huis in Dublin om daar de afhandeling van de erfenis in orde te maken. Dan vind ze in het huis spullen van haar moeder die ze nooit heeft gekend omdat zij in het kraambed was gestorven en dit maakt een hoop bij haar los. Zo ontdekt ze een hoop lang bewaarde familiegeheimen.
De derde verhaallijn speelt zich ook af in de zelfde tijd als die van Emma, maar dan in India. Deze verteld het verhaal van Vikram, een man die gebroken is door de gebeurtenissen die zich dertig jaar eerder in Ierland hadden afgespeeld. Hij wilt graag dat zijn kleindochter, Rose, samen met hem terug gaat naar Dublin, om het graf te bezoeken van de enige vrouw van wie hij ooit echt gehouden heeft. En dat terwijl zijn zus Rhya hem eigenlijk het liefst tegen wilt houden. Maar wat is de waarheid waarvan Rhya wilt dat Rose hem nooit te weten komt?

Ann O’Loughlin heeft een mooie schrijfstijl. Het verhaal leest heel gemakkelijk. Ze weet alles heel kleurrijk te vertellen. Zo zie je het letterlijk voor je!

“In de verdieping onder haar bloeide een bosje gele sleutelbloemen uitbundig,
in een barst in het beton onder het raam.”

De Grace uit 1954, die sluit je gelijk in je hart. Je voelt haar pijn en verdriet. Je ziet haar voor je ogen veranderen. De uitwerking van dit personage vond ik ontzettend goed!
Net zoals je een hekel krijgt aan rechter Morton. Je ziet hem zitten, achter zijn bureau vol mappen en bibliotheek vol boeken. Des ter moeilijker vond ik de geloofwaardigheid van zijn andere, zachtere kant. Deze twee kanten stonden zo haaks op elkaar, dat het moeilijk te begrijpen was. Iets waar Emma zelf ook mee worstelde. Dus was dat betreft goed gedaan.

Het enige minpuntje dat ik heb, heeft betrekking op de gekozen einde. Waarbij de puzzeltjes net iets te mooi op hun plaats vielen.. Hierdoor miste ik het tranentrek gevoel, terwijl ik dit in het begin wel verwachte. Maar het epiloog maakt het tot een mooi geheel. Heel goed dat daarvoor is gekozen.

Mijn eindoordeel is 4 sterren. Zo jammer dat ik mijn zakdoekjes net niet nodig had! Maar wel een prachtig boek. Zeer mooi en kleurrijk omschreven, een aanrader!

“Sari’s die haar deden stralen vanwege de prachtige herinneringen
en die haar vervulden met trots en vreugde.”