Niemandsland door S.Tolkien

Toen ik aan het boek begon hoopte ik op enige overeenkomst met de beroemde grootvader, die de bekende trilogie "In de ban van de ring"schreef. Zelf in de loopgraven aanwezig, was de strijd in het gebied van de Somme, de inspiratie voor de delen over het Land van de Midden-Aarde.

Simon, geïnspireerd door de belevenissen van zijn grootvader, neemt precies dezelfde Somme als basis voor zijn eigen strijdverhaal.
Ik betrap me er zelf op, dat ik zoek naar de grootsheid van de taalkunst van de grootvader. Maar ik besef, dat Simon niet zijn grootvader is.
Waar J.R. Tolkien de gruwelen van de oorlog omzet tot een mythologisch verhaal, gebruikt Simon de gruwelen van de oorlog als een belevenis van zijn hoofdpersoon Adam Raine. Adam, opklimmend uit het arme Islington tot Oxford, die na een moeilijke jeugd en een romance met de domineesdochter rond 1914 terecht komt in de loopgraven van de Somme.
Dit is mijns inziens het beste gedeelte van het boek. Hij keert later weer terug naar het post-oorlogse Engeland, waar het verhaal en de sterkte van het taalgebruik al snel weg ebben.

Is het oorlogsveld vervangen door de mythologie bij de grootvader, de loopgraaf is direct aanwezig bij Simon Tolkien. Met een zwakke verhaallijn voor en na de loopgraven blijft een vlakke oorlogsroman over.

Toch wil ik Simon nog een kans geven en ga de Engelse versie lezen. De kracht van een boek wordt soms ontnomen door de vertaling.