In de nacht van 3 januari 1985 worden Patty Day en haar twee dochters Michelle en Debby op beestachtige wijze vermoord. Libby, de derde dochter, die getuige is van de slachting weet te ontsnappen. Op grond van haar getuigenis wordt Ben Day, de zoon in de familie, tot levenslange gevangenisstraf veroordeeld.
Vijfentwintig jaar later wordt Libby benaderd door leden van de Kill Club, een groepje excentriekelingen dat nog steeds door de moorden wordt gefascineerd en ervan overtuigd is dat Ben niet de dader is. Zij vragen Libby hen te helpen bij een nader onderzoek met de bedoeling Ben vrij te pleiten.
Gillian Flynn laat het verleden herleven door de gruwelijke gebeurtenissen en de aanloop daartoe te vertellen vanuit de beleving van Patty, de moeder van de familie Day en Ben, de duivelsaanbidder, de meisjesverkrachter, de puber, die het gewoon niet in zich heeft. En vanuit de herinneringen van Libby die door de contacten met de Kill Club opnieuw geconfronteerd wordt met een nauwelijks verwerkt en ver weg gestopt verleden. Op uiterst kundige en indringende wijze slaagt Flynn erin een beeld te schetsen van mensen en omstandigheden in het harde boerenbestaan van Kansas en analyseert zij scherpzinnig en tot op het bot de karakters van de personen die bij deze gruwelijke tragedie betrokken waren. Het verhaal is meeslepend, soms gruwelijk. De vertelwijze van Gillian Flynn waarbij verleden en heden worden afgewisseld, werkt heel erg goed. De beleving van Libby wordt gerelativeerd door de werkelijkheid van 25 jaar geleden en op die manier wordt het perspectief van de waarheid telkens een stukje verschoven. En als je denkt dat je de wet van oorzaak en gevolg goed hebt begrepen, word je door Flynn op een gigantische manier op het verkeerde been gezet.
Gillian Flynn heeft met Duisternis de grenzen van kwaliteit van misdaadromans in zowel vorm als inhoud opgezocht en ruimschoots overschreden. Dit is een ongelofelijk knap geschreven boek.