In een bos in de buurt van Stockholm wordt het stoffelijke overschot van een vrouw gevonden. Het hoofd en de handen ontbreken. Aan de navelpiercing herkent inspecteur Alex Recht de vrouw. Het is Rebecca Trolle, een studente die twee jaar geleden het ouderlijk huis verliet en nooit terugkeerde. Alex Recht en zijn team hebben de verdwijning nooit kunnen oplossen en dat knaagt nog steeds. Al vrij snel na de ontdekking van het lichaam van Rebecca wordt er in hetzelfde graf nog een stoffelijk overschot gevonden. Het is van een man die al veel eerder dan Rebecca om het leven moet zijn gebracht. Alex Recht, Fredrika Bergman en Peder Rydh onderzoeken de gruwelijk vondsten en ontdekken een verband tussen de twee slachtoffers en de beroemde schrijfster van kinderboeken Thea Aldrin. Zij woont in een bejaardentehuis en heeft sinds de veroordeling voor de moord op haar man niet meer gesproken. Ook ontdekken Alex Recht en zijn team een verband met de Engelbewaarders, een groep van vier mensen die een filmclub vormden. Maar achter de façade van de filmclub gaat een gruwelijk geheim schuil.

De schrijfstijl van Kristina Ohlsson is mooi, verzorgd en rijk aan beelden . “Over Alex' gezicht gleed een glimlach die in zijn rimpels verdwaalde en weer verdween”. Dit is een van de vele mooie zinnen die Kristina Ohlsson aan het papier toevertrouwde toen zij Engelbewaarders schreef en dat leest toch heel anders dan “Alex glimlachte even”. In de context geplaatst creëert een dergelijk taalgebruik sfeer en een treffend beeld van een gekwelde man. In het woord van dank aan het einde van het boek schrijft Kristina Ohlsson: “Ik heb absoluut geen gebrek aan fantasie. Aan geduld echter, ontbreekt het me vaak. Bijna altijd, eigenlijk. Tijdens het schrijven van Engelbewaarders heb ik met grote voldoening geconstateerd dat ik op sommige punten beter ben geworden. Plotseling was ik minder onzeker en het verhaal schreef zich bijna zelf.” Zelfkennis genoeg want er zit inderdaad een goede progressie in haar boeken. In haar debuutthriller Ongewenst was haar talent zichtbaar maar ze benutte het niet volledig, haar tweede thriller Verzwegen maakte al een volwassener indruk en de progressie heeft zich in Engelbewaarders voortgezet. De opzet en uitwerking van het verhaal, de met diepgang beschreven personages, de opbouw van de spanning, beeldende sfeertekeningen, de melancholieke Scandinavische overpeinzingen, het ziet er in deze thriller heel erg goed en verzorgd uit waardoor het lezen van dit boek uiterst plezierig is.

Het verhaal is redelijk ingewikkeld omdat het verschillende verhaallijnen kent en er veel gebeurt. Het politieonderzoek wordt gedetailleerd beschreven en resultaten van minutieus onderzoek grondig geanalyseerd waardoor er veel informatie op de lezer afkomt. Aan de complexiteit wordt ook nog bijgedragen door de privé-beslommeringen van de hoofdrolspelers. Alle drie worden op een bepaald moment persoonlijk bij de gebeurtenissen betrokken waardoor distantie moeilijk wordt en dat leidt ertoe dat het onderzoek dreigt te ontsporen. Hier laat Kristina Ohlsson haar deskundigheid zien. Zij voert als een creatief en kundig dirigent een perfecte regie over al deze verhaallijnen en informatiestromen. Je verliest geen moment het overzicht. Aan het einde wordt alles heel kundig in elkaar geweven in een overtuigende ontknoping. Je slaat het boek met een goed gevoel dicht.

Engelbewaarders is een knap geschreven thriller waarin Kristina Ohlsson laat zien dat zij een begaafd schrijfster is die terecht een belangrijke plaats inneemt in de wereld van de Scandinavische misdaadliteratuur.