Drie zussen Judith, Lisbeth en Carol die voor het kerstfeest bij elkaar komen. Berit, de grootmoeder van de drie zussen en de vrouw die hen heeft opgevoed omdat hun eigen moeder het liet afweten, ligt op sterven in een verzorgingshuis. Holger Eliassen, een gepensioneerde politieman die denkt te weten wie er voor de dood van drie mannen verantwoordelijk is. Zie hier de hoofdrolspelers uit de misdaadroman Roodkapje van Unni Lindell.

Twee mannen zijn vermoord en één is spoorloos verdwenen en Lindell windt er geen doekjes om. De misdaden zijn begaan door iemand die een grote haat koestert jegens mannen en het wordt al snel duidelijk dat een van de drie zusters de moordenaar is. Maar wie van de drie?

Het verhaal is origineel en het interessante ervan is dat de gebeurtenissen uit verleden en heden worden verteld vanuit de optiek en realiteit van de verschillende hoofdpersonen en zij hebben ieder een eigen verhaal en beleving. Unni Lindell schrijft mooi en heeft een beeldende woordkeuze. Personen, situaties, stemmingen, gebeurtenissen, natuur, het begint allemaal te leven als Lindell de woorden aan het papier toevertrouwd. Zij schakelt in het verhaal heel makkelijk om van de tegenwoordige naar verleden tijd en dat heeft als effect dat je je nauw bij het gebeuren betrokken voelt. Deze dingen zijn de grote kracht van dit boek.

Als misdaadroman is het wat minder geslaagd. Het verhaal is niet snel, geen onverwachte wendingen, de moordenaar is halverweg het boek al bekend en er zit met uitzondering van de laatste twintig bladzijden niet veel spanning in. Als je een misdaadroman van het niveau van de romans met inspecteur Cato Isaksen in de hoofdrol verwacht kom je bedrogen uit. Dat niveau wordt niet gehaald. Maar als je een goed geschreven en beeldende roman met een goed uitgewerkte psychologische component wilt lezen is Roodkapje een goede keuze.