Camille Preaker werkt als misdaadverslaggeefster voor een krant in Chicago. Zij wordt door haar redacteur naar het plaatsje Wind Gap in Missouri gestuurd omdat daar een meisje op gruwelijk wijze is vermoord en een tweede meisje wordt vermist. Camille gaat met grote tegenzin terug naar wat haar geboorteplek is, een plaats waar zij slechte herinneringen aan heeft en waar haar leven getraumatiseerd is. Zij ontmoet haar moeder Adora weer met wie zij nauwelijks contact heeft en ook haar dertienjarige zusje Amma, vroegrijp, dominant in haar vriendenkring en soms onuitstaanbaar. Voor Camille komt het verleden dat zij zo graag achter haar had willen laten in alle hevigheid terug, zo ook de dood van haar zusje Marian jaren geleden. Waarom wordt Camille zo geraakt door de moord op de meisjes ? Waarom is de haat van haar moeder zo groot? En welke rol speelt de dood van haar zusje in wat er in Wind Gap gebeurt?

Teerbemind is een duister boek dat je somber maakt. Je moet er voor in de stemming zijn om het te lezen. Gillian Flynn introduceert een groot aantal personages die allemaal op de een of andere manier verknipt, gestoord of ziekelijk zijn. Haar schrijfstijl is snel en helder. Je krijgt een overtuigend beeld van de broeirige sfeer die in Wind Gap hangt. Naarmate het verhaal vordert wordt steeds duidelijker waarom Camille zo ernstig getraumatiseerd is en waarom zij neigt naar zelfvernietiging. Gillian Flynn maakt van Camille een prachtig psychologisch portret met veel diepgang. Het verhaal is in de ik-vorm geschreven en dat maakt het nog confronterender dan het al is.

Stephen King schreef over Teerbemind dat het "genadeloos spannend" is. Dat is nogal overdreven want veel spanning kent het verhaal niet. Het verhaal is echter op een dusdanige manier in elkaar gezet dat het moeilijk is om met lezen te stoppen. De ontknoping van het verhaal is onverwacht maar ook verontrustend en ontluisterend. Zwarter kan bijna niet.

Gillian Flynn heeft met Teerbemind een uitstekend debuut afgeleverd. Een misdaadroman van hoog niveau die terecht lovend kritieken heeft gekregen. Toch nog een minpuntje: als je het boek gelezen hebt, begrijp je dat de Nederlandse titel slecht gekozen is. De oorspronkelijke titel geeft goed weer hoe ernstige trauma's in een mensenleven vorm en inhoud kunnen krijgen.