Goed boek, mooie leeservaring maar een slechte psychologische thriller

Sarah Pinborough (1972) is een schrijfster van boeken en televisieseries. Zij geniet grote bekendheid in Engeland en heeft verschillende prijzen gewonnen of is daarvoor genomineerd. Wat jij niet ziet is haar laatste pennenvrucht. Het bereikte in korte tijd de hype status en werd door verschillende andere auteurs bewierookt. Het boek kreeg zelfs een eigen hashtag #wtfthatending.

In het boek staan Louise, een alleenstaande moeder en het echtpaar Adèle en David centraal. Tijdens een avondje uit ontmoet Louise David in een bar en de twee hebben een kort intiem moment. Als Louise de maandag daarop op haar werk verschijnt wordt ze voorgesteld aan haar nieuwe baas; David, de man uit de bar. Enige tijd daarna ontmoet Louise Adèle, de vrouw van David. Er ontstaat een vriendschap tussen de twee en zo ontdekt Louise dat in het huwelijk van Adèle en David grote problemen zijn. Louise raakt verstrikt in een web van leugen, bedrog en manipulatie……………

Het is lastig over deze psychologische thriller een mening te geven zonder iets van de plot prijs te geven. Ik beperk me daarom tot algemeenheden. In een thriller gaat het om een mysterie dat moet worden opgelost. Het is de taak van de schrijver de oplossing zo lang mogelijk uit te stellen en van de uiteindelijke ontknoping een onverwachte en onvoorspelbare gebeurtenis te maken. En dat alles voorzien van een evenwichtig opgebouwde spanningsboog en de nodige plotwendingen. Een thriller waarbij de plot doorzichtig of voorspelbaar is, is geen goede thriller.

Sarah Pinborough begint goed. De eerste hoofdstukken wekken de verwachting dat je met een solide, goed opgebouwde thriller te maken hebt maar het gaat al snel een ongewenste kant op. De naïeve, onevenwichtige Louise ontmoet de gestoorde Adèle die getrouwd is met David. De laatste terroriseert zijn vrouw, althans dat is de mythe die Adèle verkondigt en die meteen in het begin van het boek vakkundig door Sarah Pinborough zelf wordt ontkracht. Wanneer Adèle ook nog een remedie meent te hebben voor de nachtmerries van Louise, is er ineens een groot gedeelte van het mysterie in het verhaal weg. Wat jij niet ziet begint al snel voorspelbaar te worden.

Sarah Pinborough introduceert een paranormaal element in het verhaal. De schade die dit toebrengt aan de thriller is ernstig. De manier waarop dit vorm en inhoud wordt gegeven maakt het verhaal volstrekt ongeloofwaardig. Het is waar dat in bijna iedere thriller, ook de goede, de grenzen van de geloofwaardigheid worden opgezocht en soms overschreden maar in deze thriller is het dodelijk. Ook de “what the fuck that ending” ontknoping, inderdaad totaal onverwacht en verrassend, is op het paranormale gebaseerd en daardoor eveneens ongeloofwaardig en zelfs een beetje lachwekkend.

Uiteindelijk laat Sarah Pinborough je met een dubbel gevoel achter. Wat jij niet ziet is heel goed geschreven en de leeservaring is prima maar als psychologische thriller kan het de toets van de kritiek niet doorstaan.