Een bevredigend thriller die lekker leest

Fabian Risk verhuist van Stockholm naar Tågaborg, in de directe omgeving zijn geboortestad Helsingborg om daar zijn loopbaan als politieman voort te zetten. Het is een onvrijwillige maar onvermijdelijke verhuizing waarmee zijn vrouw Sonja en de kinderen Matilda en Theodor met de nodige scepsis hebben ingestemd. Hoewel de eerste zes weken bedoeld zijn om te acclimatiseren en de verhuisdozen uit te pakken wordt Fabian al snel benaderd door zijn nieuwe chef hoofdinspecteur Astrid Tuvesson. Zij wil Fabians mening over de moord op zijn oud-klasgenoot Jörgen Pålsson, die op gruwelijke wijze om het leven is gebracht waarbij zijn handen werden afgezaagd. Niet kort daarna wordt er een tweede oud-klasgenoot vermoord en wordt de klassenlerares dood aangetroffen. Fabian begint een verband te zien dat leidt naar een jongen uit de klas die op grove wijze werd gepest. Zit Fabian op het juiste spoor of is er er meer aan de hand? En zet Fabian, door intensief aan het onderzoek te gaan deelnemen in plaats van vakantie te houden met zijn gezin, zijn toch al wankele huwelijk op het spel?

Zonder gezicht is de debuutthriller van de Zweedse schrijver Stefan Ahnhem, die werkzaam is in de wereld van film en televisie en bekend is geworden door o.a. een aantal scenario's voor de televisieserie Wallander. Het verhaal is met veel vaart geschreven in een lekker lezende en heldere schrijfstijl. Er zitten een groot aantal onverwachte wendingen in die ervoor zorgen dat de spanning altijd aanwezig is en goed wordt opgebouwd. Het onderwerp dat Stefan Ahnhem voor deze thriller gebruikt, namelijk pesten op school, is actueel en wordt goed uitgewerkt. Vooral de catastrofale gevolgen die pesten kan hebben op de ontwikkeling van een kind worden heel goed verwoord.

De uitwerking van de personages laat te wensen over. Je kunt je van hen een aardige voorstelling maken maar sommigen blijven toch erg oppervlakkig. Fabian Risk is de politieman die nogal eigengereid te werk gaat en zichzelf daardoor regelmatig tegenkomt. Een het-berouw-komt-na-de-zonde type dat niet van zijn fouten lijkt te leren en daardoor soms wat irritant overkomt. Er is met hem het een en ander gebeurd en het komt niet helemaal uit de verf wat dat precies is.
De vragen zijn er maar de antwoorden niet. Het geeft Zonder gezicht onevenwichtigheid. Sommige zaken en verhaallijnen worden te breed uitgesponnen en hadden best wat compacter mogen zijn en aan de andere kant worden vragen niet of zo beknopt beantwoord dat er een ongemakkelijke onduidelijkheid blijft bestaan.

De verschillende verhaallijnen worden kundig met elkaar verbonden hoewel er aan het einde nog wel een paar losse eindjes zijn. Misschien is Stefan Ahnhem ze vergeten of misschien worden ze in een vervolgthriller weer opgepakt; het zorgt er wel voor dat je met een onbevredigend gevoel achterblijft. Een gevoel dat nog versterkt wordt door een ontknoping, die hoewel verrassend niet kan imponeren. Het spektakel ontbreekt.

Zonder gezicht is een bevredigend thriller die lekker leest en garant staat voor een aantal uren prima leesplezier maar waar ook de nodige opmerkingen over gemaakt kunnen worden.