Radicalisme is geen ver-van-mijn-bed-show meer

“Er is niks, niks mooiers, dan iets dat mislukt.” Een bijzondere quote die vooraf gaat aan de debuutroman 'De terugkeerling' van Patrick Pouw en die meteen stemt tot nadenken. Patrick Pouw werkt als onderzoeksjournalist en bracht eerder al het non-fictieboek Salaam uit, dat eveneens handelde over moslims en hun geloof. Met deze debuutroman schreef hij een boek dat, zelfs na het lezen, door je hoofd blijft spoken.

De roman kent twee hoofdpersonages die we afzonderlijk van elkaar leren kennen.
Bilal, die geboren werd als Pjotr Van Wijk, werd als moslim geboren maar vindt dat hij door zijn vader ongelovig werd opgevoed en hij keert op latere leeftijd terug naar zijn geloof en radicaliseert. Daarnaast is er Mo(hammed) el Amrani, die opgroeide in Kanaleneiland, maar deze buurt wist te ontvluchten en naar Engeland ging om te studeren. Jaren later keert hij terug naar Nederland en gaat werken voor de AIVD (de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst) en moslims gaat schaduwen. Maar zijn job laat hem ongewild terugkeren naar de wijk waar hij opgroeide.

De cover van het boek is eenvoudig. Er is een enkeling afgebeeld die wat verdoken met een capuchon over het hoofd weg stapt. Ondanks dat is de voorkant wel heel opvallend door de gele kleur. De quote van Olaf Koens op de kaft is dan weer overbodig. De felle cover met zijn bijzondere titel is al genoeg om lezers nieuwsgierig te maken naar het boek. Die titel 'De terugkeerling' is heel doordacht gekozen en slaat op zowel de verhaallijn van Bilal als die van Mo. Dat wordt meer dan duidelijk doorheen het verhaal.

Het boek is onderverdeeld in verschillende delen die zich afspelen in verschillende jaartallen die niet chronologisch verteld worden. Op die manier geeft de auteur de lezer telkens kleine stukjes informatie over het leven van onze twee hoofdpersonages. Zo blijf je als lezer ook geboeid omdat je wil weten hoe bepaalde zaken verder verlopen.

Wat heel boeiend en fascinerend is aan 'De terugkeerling' is hoe Patrick Pouw feit en fictie heel nauw met elkaar verweven heeft. Het verhaal is doorspekt met feiten en gebeurtenissen die onze samenleving de laatste jaren getroffen hebben (de terreuraanslagen op bijvoorbeeld Charlie Hebdo, de radicalisering van moslims…). En Pouw weet zijn fictieve verhaal rond enerzijds Bilal en anderzijds Mo daar heel mooi in te verwerken.

De schrijfstijl van Patrick Pouw is heel aangenaam om te lezen en zorgt ervoor dat je in het verhaal gezogen wordt. Er wordt veelvuldig gebruik gemaakt van Arabische woorden, maar die zijn zeker geen struikelblok. Ze passen in de context van de roman en de betekenis van deze woorden is altijd duidelijk uit het verhaal te achterhalen.

'De terugkeerling' is geen roman die je zomaar koud laat. Zelfs dagen na het lezen blijft het boek je bezighouden omdat het zo brandend actueel, duidelijk maakt dat radicalisme geen ver-van-mijn-bed-show is en zorgt voor veel gespreksstof. Om de quote van Olaf Koens op de cover te citeren: “Een dapper, eigentijds en uniek relaas dat je moet gelezen hebben.”

Dit boek verdient vier sterren.