Ongebreideld zuipen

Alcohol en literatuur is een veelvoorkomende combinatie. Een prettige combinatie want het heeft al voor veel mooie romans gezorgd. In 1962 verscheen de krachtige roman Een dagje naar het strand van Heere Heeresma. Deze roman schept een delirisch universum door de ogen van een alcoholistische oom. In 1991 verscheen De Val van August Willemsen, waarin Willemsen verhaalt over zijn herstel na alcoholmisbruik. Heel recent konden we genieten van Bouazza’s roman Meriswin, waarin hij op een wonderschone manier de drank prijst en verhaalt van zijn delirium. Ook schrijver en columnist Arthur van Amerongen heeft meerdere romans geschreven over zijn uitspattingen ten gevolge van grote hoeveelheden alcohol. En dit is nog maar een fractie van de vele boeken die gaan over alcohol en alcoholmisbruik. Deze maand verschenen maar liefst twee alcoholische romans: Hallo Muur van ErikJan Harmsen en Tonic van Ralf Mohren.

Arthur Poolman is alcoholist. Niet eentje die letterlijk in de goot ligt, maar iemand die gewoon zijn werk doet en af en toe een paar dagen niet drinkt om te laten zien dat hij dat heus wel kan. Toch heeft Arthur meer en meer drank nodig en is het eigenlijk nooit genoeg. De drankdagen duren steeds langer. Alles staat in het teken van (genoeg) drank en drank gaat voor alles. Uiteindelijk raakt Poolman steeds meer in de vernieling en moet hij een keuze maken. Ook omdat zijn dierbaren het niet meer kunnen aanzien. Het is buigen of barsten. Hij kiest uiteindelijk voor buigen, maar gemakkelijk is dat niet. Over zijn drank verleden, maar bovenal het afscheid van de drank, gaat deze ‘recht-in-je-gezicht- roman’.

Arthur Poolman is één van ons. Dat is meteen de kracht van deze roman. Een normale man, met een normale baan. Poolman is je collega, je buurman of misschien ben je hem wel zelf. Een drinker. Soms iets meer dan gewenst. Vaak blijft het daar dan bij. Bij Poolman niet. Bij Poolman bestaat geen laatste glas, hij moet de bodem raken.

“Je kunt het toch ook gezellig hebben met een Spa rood. Er hoeft toch niet altijd bij gedronken te worden?’ Dat zeggen mensen die niet weten wat drinken is. ‘Mensen die zitten te nippen aan een glaasje wijn. Drink nou ‘s door man! Gek werd ik van dat getrut met een glas wijn. (…) Ik kan het inmiddels best redelijk gezellig hebben met Spa rood. Mits het gezelschap van heel goede huize komt. Best redelijk gezellig.”

Ralf Mohren is eerlijk. Een leven zonder drank wordt er niet altijd leuker op, zeker de eerste droge jaren niet, maar soms moet je gewoon stoppen met drinken, zeker als je wilt blijven leven. De Nederlandse literatuur heeft er een prachtige alcoholische roman bij. Rauw en eerlijk.