De ondergang van het avondland

Een prachtig verhaal over het verval van een werelddeel en het verval van een liefde. Pfeijffer schrijft vermakelijk; het is behalve een somber tijdsbeeld over de aangekondigde ondergang van Europa, een lekker leesbaar verhaal. Hij is soms bijzonder grappig, dan weer erudiet, dan weer weidt hij uit als hij een tentoonstelling beschrijft. Hij maakt nieuwsgierig (ik heb een paar keer de informatie die hij gaf op internet opgezocht om de beelden erbij te kunnen zien). Zijn liefde (hij voert Ilja Leonard Pfeijffer op als de hoofdpersoon) voor Clio is niet wederzijds, maar hij lijkt dit zelf niet door te hebben. Hij serveert het langzame verval van deze, eenzijdige, liefde in een aantal gangen. De lezer weet al bij het eerste hoofdstuk dat deze liefde eindigt en dat dat vooral de reden is om dit boek te schrijven. Clio houdt vooral van zichzelf en Ilja is een trofee, een Viking met wie ze kan pochen. Gelukkig houdt Ilja ook voldoende van zichzelf.
Lees aan de hand van de verschillende metaforen die Pfeijffer gebruikt hoe het toerisme de ondergang van het avondland inluidt. En dan lees je ook nog eens een zeer onderhoudend boek.