a not so tough cookie

Omdat ik Michael Quick (SilverLining Playbook) recent ontdekt heb, wil ik ook gelijk alles van hem lezen. Dus dan grijp je alle boeken die je in de bieb kunt vinden van de plank. Maar wat zien ik ... thuis aangekomen: een hele andere schrijver, wel Michael, niet Quick maar Quirk. Scheelt een letter.

Tja, die heb je dan niet voor niets meegezeuld. Dus … lezen maar. En dat heb ik met plezier gedaan … snel, vlot, makkelijk. Een goed debuut waarin Quirk goeie karakters neerzet en de lezer dieper en dieper meeneemt in het politieke steekspel. Niet wereldschokkend, maar zeker interessant en leuk om te lezen. En vooral: geen overbodige verhaallijnen waar ik bij de meeste thrillers altijd zo moe van word.

Dit debuut wordt veel vergeleken met John Grisham's "The Firm", maar enige gelijkenis is alleen aan de oppervlakte te vinden. In tegenstelling tot “The Firm” (Grisham’s beste werk in een verder middelmatig oevre) weet je in dit boek direct wie de slechteriken zijn. De grenzen worden in de proloog al getrokken en je weet wie aan welke kant staat.
Daarmee mis je dus wel het verrassingselement en gaat het boek halverwege over van een politieke thriller naar een action-packed-adventure.

Wat me erg tegenviel – en daarom ook maar een waardering van drie – is de uitwerking van de vrouwelijke protagonist Annie. Bij haar introductie leren we haar kennen als een ‘tough cookie’, een prachtige vrouw met haar op de tanden die het glazen plafond in deze mannenwereld met kracht doorbroken heeft. Nou … daar blijft verderop weinig van over. De poging van Quirk om haar aardiger en vrouwelijker te maken resulteren in een wazig en zwak karakter. What a turn off!

Lekker voor op het strand in je hangmatje.