Elektrisch proza

“I don’t know which is more amazing, Emma Cline’s understanding of human beings or her mastery of language.”—Mark Haddon, New York Times bestselling author.

Dit boek is onweerstaanbaar – niet vanwege het gruwelijk thema gebaseerd op de Charles Manson killings – maar vanwege het buitengewone vakmanschap van Cline. Een bijna nerveus elektrisch proza van kristalhelder krakende zinnen. Je proeft bijna de rottend warme eindeloze zomer als voorgeborchte van de hel. Waak voor de stem van de verteller … Evie … spookachtig … teder. Haar zintuigen staan in volle bloei. Evie wordt wakker in een krachtige en fascinerende wereld. Haar aanwezigheid is niet te ontkennen. Ze draagt het verhaal met een geheimzinnige mengeling van onschuld en somberheid.

Zelden heb ik een comming-of-age gelezen die zo krachtig en tegelijk zo gevoelig is neergezet. Het geheime wapen is volgens mij het haakje waar het verhaal aan wordt opgehangen: omdat je wéét hoe ontzettende verkeerd het af gaat lopen, grijpt de schrijfster je doorlopend met fluwelen handschoenen keihard bij de strot. Het expliciete einde had voor mij dus niet gehoeven. More is less.
Desalniettemin: vijf sterren, een tien met een griffel en een zoen van de juf.

Eindelijk eens een keer een terechte hype. Emma Cline is een krachtige stem binnen de literaire wereld en ik zal haar met grote belangstelling blijven volgen.