Dat kan beter en ... dat werd het ook.

Sommige alinea's, passages, hoofdstukken zijn bijzonder atmosferisch geschreven. Ook vind je legio prachtige zinnen en mooi gevonden metaforen. Andere stukken zijn mij te verwarrend en ook is het vaak onduidelijk vanuit welke motivatie de hoofdpersonen handelen. Dat mag de bedoeling zijn: de soldaten die zich schuil houden in de 'vesting' zijn sowieso een beetje gek aan het worden. Ik had meer verwacht van de relatie tussen Wanda en Proska; die blijft te oppervlakkig. Hun gesprekken klinken onwerkelijk, vooral als je het vergelijkt met de gesprekken die de soldaten onderling voeren. Die voelen een stuk authentieker aan.
Dat Lenz beter, pakkender en compacter schrijven kan, dat heeft hij in latere werken bewezen. Toch goed om ook dit boek te lezen als je een compleet beeld zoekt van deze uitstekende auteur.