Magertjes...

Dit eerste deel over het fantasierijk Terra Fabula kon mij niet zo bekoren. Ik snap ook wel dat het een kinderboek is, maar kinderen vanaf een jaar of 10 zijn tegenwoordig echt wel wat gewend.
Veel figuren komen rechtstreeks uit andere verhalen gestapt, het tempo is te laag en pas helemaal op het eind komt de spanning er een beetje in. Het benadrukt maar weer eens hoe verdomd knap de avonturen van Harry Potter (voor jong en oud) zijn geschreven.

En dan het taalgebruik. Ik lees zinnen als:

Marthe kreeg het onbestemde gevoel dat hij meer wist dat hij zei.

Ze vond het vreemd dat hij zich zo gemakkelijk berustte in het vertrek van haar en William.

… voelde het alsof een drukkende stilte het hele huis had ondergedompeld.

Martha zwaaide met haar broer door de kleine raampjes totdat de straat een bocht maakte …

Dan zie ik voor me dat Martha haar broertje oppakt en hem als een soort zakdoek gebruikt om uit het raampje van de koets te zwaaien. Ik bedoel … het is allemaal misschien ook niet direct fout, maar het leest voor mij gewoon niet lekker. En da’s toch wel een doorslaggevend punt.

Omdat de laatste paar hoofdstukken beduidend beter uit de verf kwamen, ben ik toch nieuwsgierig geworden naar het tweede deel. Da’s dan wel weer goed gedaan ;-)

Wordt vervolgd…