Penseelstreken als muziek voor je oren

Sommige auteurs hebben dat - het zijn er niet veel - en je moet zoeken met een lichtje - maar ze zijn er dus wel. Auteurs die kunnen schilderen met hun pen. Stefánsson kan dat als geen ander: met een paar streken, dus een paar woorden, weet hij karakters en sfeer van een omgeving genadeloos en superscherp op papier te krijgen. Razend knap.

Ik las vorige week een artikel op deze site over boeken waarbij een playlist is samen te stellen. Dat kan bij dit boek ook, en wat een variatie aan muziek! Uiteraard is er de diepzware emotie van klassieke stukken als Rextremendae en Lacrymosa uit de Requiem. Kippenvel krijg je van het op cello gespeelde slaapliedje Nana van Manuel de Falla en stil word je van de Winterreise van Schubert.
Het verhaal wordt ondersteund door tekstfragmenten uit songs van Elvis, Dire Straits, Dr. Hook en REO Speedwagon. Maar ook muziekstijlen als country (Johnny Tillotson, Tab Hunter) en folk (Asaf Avidan) komen aan bod. Wat het erg leuk maakt is de IJslandse artiesten die voorbij komen. In hun eigen land zijn ze blijkbaar wereldberoemd ... ik had echt nog nooit gehoord van Bubbi, Männerkorn of Upplyfting. En dat alles is te vinden op Youtube.

Stefánsson weet de momenten in het verhaal uitstekend te koppelen aan muziek. Of zoals hij zelf schrijft in dit boek: muziek is de plek waar schoonheid de pijn troost. Voor de sfeer van het boek is de muziek op die manier het toefje op de taart, dus lees dit boek met computer, mobieltje of iPad in de buurt.

Het enige wat ik jammer vond was dat er een 'stamboom' bleek te zijn, maar dat overzicht was helemaal achterin het boek afgedrukt. Die had ik heel graag direct vooraf in het boek bij de hand gehad.