Een onsje minder ...

Hmmm, ik twijfel.
Dat Stroud kan schrijven, daar hoeven we het niet over te hebben. Snel, smeuïg, vlot, modern, vet, kleurrijk, humoristisch, sarcastisch, eng, spannend en ga zo maar door. Bovendien na bijna elk hoofdstuk een cliffhanger. Dus dat leest als de bekende sneltrein!
En het eerste hoofdstuk ... fenomenaal, sinds lang niet meer zo'n pakkend begin van een boek gelezen. Dat geeft dan ook direct hooggespannen verwachtingen voor de rest van het boek. Helaas ... aan die verwachtingen wordt niet voldaan.

De twijfel zit 'm in de hoeveelheid verhaallijnen, naar mijn smaak net iets te veel. Slager, mag het een onsje minder zijn? Het wordt nu een hele lange aanloop waarbij het bovennatuurlijke slechts summier een plekje krijgt. Wat is er toch aan de hand, daar in dat Niceville?

Daarvoor moeten we dus in deel 2 zijn en die komt binnenkort aan de beurt. Ik ga ervan uit dat er dan veel op zijn plek valt en er vier sterren uit de bus komen rollen.