prachtige plaatjes

Zoals ik bij het eerste deel al aangaf: Riggs zorgt voor een luie lezer. Dat wil zeggen: er is één grote spanningsboog zonder spectaculaire tussentijdse wendingen en alles wordt verteld vanuit de ogen van Jacob in een lineaire vertelde tijd. Je hoeft dus geen moeite te doen, kunt lekker achterover gaan zitten en je mee laten voeren in deze 'peculiar' wereld. Op zich niets mis mee. Het is gewoon een goed verhaal dat lekker weg leest.

Een extra ster voeg ik dit keer toe voor de vreemde foto's waaromheen het verhaal opgebouwd is. Op het eerste oog lijkt ook dit wederom een luie lezer te veroorzaken. Maar juist omdat die plaatsje zo bevreemdend zijn, zet het de fantasie van de lezer juist aan het werk. En dat voegt toch echt wel een mooi laagje toe aan je leeservaring. Op naar deel drie.