Een gedicht op iedere bladzijde ...

Ooit heeft iemand de boeken van Roth op die manier beschreven, en ik ben het daar helemaal mee eens. Wat een prachtig poëtisch taalgebruik. En dus ook complimenten voor de vertaling. Dat je met dit verhaal nou zo veel leert over het verval van het Hongaars-Oostenrijkse rijk van voor de Eerste Wereldoorlog, dat zou ik niet willen zeggen. Het zorgt er wel voor (met vriend Wiki bij de hand) dat je wat dingen op gaat zoeken en dus weer een stukje wijzer wordt.
Neen ... de boeken van Roth lees je om het taalgebruik. Een voorbeeldje: 'Hij viel rustig in slaap, hij dacht dat het ergste voorbij was. Hij wist niet, de oude heer Von Trotta, dat het noodlot bitter leed voor hem spon terwijl hij sliep. Oud was hij en moe, de dood wachtte reeds op hem, maar het leven liet hem nog niet los. Als een wrede gastheer hield het hem aan tafel vast, omdat hij nog niet alle bitterheid had geproefd die voor hem was toebereid.' Wauw!
I rest my case ... vijf sterren!