Blijft boeien

Het tempo van dit boek vind ik erg laag. Daarbij komt dat er nauwelijks verrassingen zitten in het plot. Waarom blijf je als lezer dan toch geboeid doorlezen? Dat heeft volgens mij te maken met de vorm. Het boek is nagenoeg helemaal geschreven in de dialoogvorm, met een soort ondervrager die met de diverse hoofdpersonen in gesprek is. Via deze transcripties bouwt het verhaal zich langzaam op. Da's in het begin even wennen maar dan leest het toch wel lekker vlot weg.
De vertelstijl plus de onverwachte cliffhanger maken mij nieuwsgierig naar het tweede deel. Ik denk dat het verhaal dan pas echt op gang gaat komen.