Duw in de andere richting

Deze Israëlische schrijver/dichter en filmmaker schrijft absurde verhalen die wortelen in de keiharde werkelijkheid. Geweld, bedrog en echtscheiding staan om iedere hoek. Tegen de achtergrond van een eeuwigdurende Israëlische oorlog bieden de korte en soms ultra korte verhalen van Keret ontsnapping. Met de nodige humor, ironie en sarcasme draait Keret de gruwelijkheden naar het sprookjesachtige, het surrealistische.
Daar moet je als lezer voor open staan; het ene verhaal is makkelijker te behappen dan het andere. Keret brengt je naar het randje, daar waar je niet wil zijn … en duwt je vervolgens een hele andere kant op. Een voorbeeld: een paar soldaten zijn een Arabier aan het treiteren. Dat loopt uit de hand, zover dat er geweld aan te pas komt en ze op een gegeven moment zijn buik willen opensnijden. Dat (be)schrijft Keret allemaal op een hele realistische manier, echt heftig. Als ze dan zijn buik openhalen eindigt het verhaal met: ‘Er vielen opgerolde vlaggen, blaadjes, snoepjes en telefoonnumers op de grond.’ Absurd genoeg?!

Dat absurde van de harde werkelijkheid is Keret met de paplepel ingegoten. Zijn ouders hebben de holocaust van dichtbij meegemaakt en proberen zich van de wereld te onttrekken door verhalen te verzinnen. Zijn zus woont in een ultraorthodoxe nederzetting. Zijn broer woont in een boomhut in Thailand en voert actie om marihuana te legaliseren. Zijn vader wisselde om de paar jaar van baan om zoveel mogelijk levens te lijden. Fictie werd voor Keret van levensbelang toen zijn beste vriend zelfmoord pleegde. Hij zocht zijn toevlucht in het schrijven van korte, absurdistische vertellingen, om niet aan dezelfde destructieve verleiding toe te geven. Daarbij vermengt hij – meestal opzichtig – waarheid en leugen. Zoals Keret het zelf zegt: “Een leugen is als een duw. Je kunt er iemand mee aanvallen, maar je kunt er ook iemand mee redden als er een trein op ze af dendert”.