Lezersrecensie
Wat een gevoel
De poëtische stijl van Kalman zorg ervoor dat de onderwerpen die hij aansnijdt (eenzaamheid, zinloosheid, eindigheid) je diep raken. Dat is zo nu en dan wel even slikken. Dat komt overigens vooral omdat er heel dicht bij ons iemand door een depressie getroffen is. Dan is dit niet echt een makkelijk boek om te lezen. En dus complimenten te meer aan de schrijver. Wat een gevoel. In Kalmans visie is de duisternis vriendelijk en moeten we ‘duisternis niet zwartmaken’. Tja … dat zet je aan het denken.
Een belangrijk thema is veranderingen en dat binnen zo’n besloten IJslandse gemeenschap met al die vreemde snoeshanen. Zoals de directeur van de breifabriek die zijn leven omgooit, naar Reykjavik gaat om Latijn te leren en dan alleen nog lezingen geeft over het heelal en de zin van het bestaan. ‘Zijn vastberaden blik was verdwenen, in plaats daarvan was iets gekomen waarvan we niet wisten hoe het te benoemen, misschien was het verstrooidheid, misschien dromerigheid en tegelijkertijd leek het alsof hij dwars door iedereen heen keek, door al dat gedoe, het geleuter en de poeha die ons leven kenmerkt, dat we ons druk maken over overgewicht, over geld, rimpels, de politiek en een kapsel. Misschien hadden we allemaal naar Reykjavik moeten gaan om Latijn te leren en nieuwe ogen te krijgen, dan was ons dorp waarschijnlijk opgestegen en naar de hemel gezweefd. Maar we gingen natuurlijk niet, je weet hoe het is: iedereen zit vastgeklonken in het magnetische noorden van zijn gewoontes.’
En zo bekijken we door de ogen van de alwetende verteller een handvol van al die dorpsbewoners waarbij de verhalen in elkaar verweven zijn. Je komt op die manier telkens een paar oude bekende tegen en dat is natuurlijk niet zo gek in die kleine besloten gemeenschap. De contrasten worden aangescherpt door het feit dat het in die streek bijna het hele jaar donker is. En als de zon schijnt dan is het ook direct oogverblindend.
Als ik alle stukken uit dit boek moet citeren die mij raakten, dan kan ik het verhaal bijna in zijn geheel overnemen. Dat doen we dus maar niet.
De beeldende en tegelijk invoelende stijl van Kalman is verslavend en ik ga heel snel meer van hem lezen.
Een aanrader!
Een belangrijk thema is veranderingen en dat binnen zo’n besloten IJslandse gemeenschap met al die vreemde snoeshanen. Zoals de directeur van de breifabriek die zijn leven omgooit, naar Reykjavik gaat om Latijn te leren en dan alleen nog lezingen geeft over het heelal en de zin van het bestaan. ‘Zijn vastberaden blik was verdwenen, in plaats daarvan was iets gekomen waarvan we niet wisten hoe het te benoemen, misschien was het verstrooidheid, misschien dromerigheid en tegelijkertijd leek het alsof hij dwars door iedereen heen keek, door al dat gedoe, het geleuter en de poeha die ons leven kenmerkt, dat we ons druk maken over overgewicht, over geld, rimpels, de politiek en een kapsel. Misschien hadden we allemaal naar Reykjavik moeten gaan om Latijn te leren en nieuwe ogen te krijgen, dan was ons dorp waarschijnlijk opgestegen en naar de hemel gezweefd. Maar we gingen natuurlijk niet, je weet hoe het is: iedereen zit vastgeklonken in het magnetische noorden van zijn gewoontes.’
En zo bekijken we door de ogen van de alwetende verteller een handvol van al die dorpsbewoners waarbij de verhalen in elkaar verweven zijn. Je komt op die manier telkens een paar oude bekende tegen en dat is natuurlijk niet zo gek in die kleine besloten gemeenschap. De contrasten worden aangescherpt door het feit dat het in die streek bijna het hele jaar donker is. En als de zon schijnt dan is het ook direct oogverblindend.
Als ik alle stukken uit dit boek moet citeren die mij raakten, dan kan ik het verhaal bijna in zijn geheel overnemen. Dat doen we dus maar niet.
De beeldende en tegelijk invoelende stijl van Kalman is verslavend en ik ga heel snel meer van hem lezen.
Een aanrader!
3
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Jos Kunze
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
