Het Monster van het Mistmoeras – Marc de Bel

Ondanks zijn omvangrijke oeuvre, had ik nog nooit iets van Marc de Bel gelezen. Ja… ik schaam me wel een beetje en vond het de hoogste tijd dat het er eens van kwam. De ‘Sagen van het Dassenbos’ was me al eerder opgevallen toen het eerste deel ‘De Vloek van Horkus’ verscheen, maar toen kwam het er op de een of andere manier niet van. Nu dus wel en het viel me niet tegen. Even was ik bang dat ik dit tweede deel niet goed kon lezen omdat ik het eerste gemist had, maar dat viel erg mee. Natuurlijk waren de hoofdpersonen onbekend, maar dat kwam snel goed. Er werden her en der wel wat verwijzingen naar het eerste deel gedaan, maar niet hinderlijk .
Je mag je afvragen of het verhaal fantastiek is. Normaal gesproken houd ik me verre van sprekende en geklede dieren, maar je mag je afvragen of een Onweerwolf (twee keer zo groot als een gewone weerwolf) ook een dier is en Knorks (waarvoor Orcs model hebben gestaan)? En Frieskels en Fnurken? En Morfen dan? Al met al zijn al die wezens samen met een gewone, maar sprekende Das, een boogschietende vos, een kletsende eekhoorn, een beer en wilde zwijnen, voor mij reden genoeg om ze als Fantastieke wezens te duiden en aldus dit verhaal als Fantasie voor de jeugd op te nemen.
Op de site van Standaard staat het verhaal als bedoeld voor kinderen van tussen de dertien en vijftien. Dat lijkt me een beetje oud. Tussen negen en twaalf zou me meer op zijn plaats lijken.

Waar gaat het over? Nadat de wenssteen is vernietigd en de vloek van Horus is verbroken in het eerste deel, is het rustig en vredig in het Dassenbos. Die rust wordt ruw verstoord als blijkt dat in het Everwoud al een tijdje alle mannen verdwijnen. En sinds kort ook de kinderen. Op het Grote Zonnefeest valt, net voordat Ralf en Wort Konijn een eigen geschreven lied ten gehore willen brengen, een met modder besmeurde gestalte bewusteloos op de dansvloer neer. Het is tante Mara Das en ze komt met een verhaal over de verdwenen mannen en kinderen. De neefjes Edain en Han zijn nog niet verdwenen, maar die mogen niet meer buiten spelen en zijn bang. Het Monster van het Mistmoeras schijnt verantwoordelijk te zijn voor de verdwijningen en nu wordt hij ook al buiten het moeras gesignaleerd. Koning Skrofus wil of kan niet optreden tegen het monster. De moeders van het Everwoud besloten de hulp in te roepen van koning Bolderus van het Dassenbos om het monster te stoppen. Fea, Slink, Brom en Pip steken de Sneeuwbergen over en trekken door het land van de gevaarlijke Knorks en belanden, na spannende avonturen, in het Everwoud waar ze oog in oog komen te staan met het gevreesde Monster van het Mistmoeras.

Een leuk verhaal dat naar meer smaakt. Het wordt met vaart verteld. Ik had het zo uit, maar ik denk dat de jeugd in de doelgroep er een behoorlijk aantal leuke uurtjes mee door zal brengen.

Jos Lexmond